Napisane przez Bartosz Małek dnia 13 październik 2017. Wysłane Blog. Jak napisać pozew o rozwód? W postepowaniu rozwodowym występują dwie strony. Powodem jest małżonek który żąda rozwodu, pozwanym jest małżonek z którym powód chce się rozwieść. Rozwód może być orzeczony w sytuacji gdy nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżonków tj. gdy nie ma żadnej nadziei na poprawę stosunków między małżonkami. Rozkład pożycia małżonków zostaje uznany za zupełny, jeśli uległy zerwaniu wszelkie więzy między małżonkami: duchowe, fizyczne i gospodarcze. Taka sytuacja najczęściej zachodzi, gdy jedna osoba od dłuższego czasu mieszka z nowym partnerem, z którym ma wspólne plany życiowe i nie zamierza wracać do swojego małżonka. Przesłanki negatywne rozwodu Należy Pamiętać o negatywnych przesłankach rozwodowych Art. 56. § 1,2 i 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Dobro wspólnych małoletnich dzieci - Po pierwsze rozwód jest niedopuszczalny, jeśli przez jego orzeczenie miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków. Powyższa przesłanka odnosi się jedynie do dzieci małoletnich stron czyli takich które nie mają ukończonego 18 roku życia. Zasady współżycia społecznego – W tym wypadku należy wskazać sytuację, kiedy orzeczenie rozwodu doprowadziło by do powstania rażącej krzywdy po stronie jednego z małżonków taką przesłanką może być np. żądanie rozwodu przez małżonka, który uchybił obowiązkowi wzajemnej pomocy i wzajemnej lojalności np. pozostawiając drugiego małżonka samego w chorobie, albo zaawansowany wiek małżonków gdy jeden wymaga opieki. Małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia - Trzecia z negatywnych przesłanek wynika z art. 56 § 3 Zgodnie z tym przepisem rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Określenie właściwego sądu - jak złożyć pozew o rozwód i gdzie złożyć pozew o rozwód W pozwie należy precyzyjnie wskazać Sąd do którego składamy pozew o rozwód. Sądem właściwym jest zawsze sąd okręgowy, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeśli chociaż jedno z nich tam nadal przebywa. Jeśli małżonkowie nie mają wspólnego miejsca zamieszkania pozew należy wnieść do sądu okręgowego właściwego dla miejsca zamieszkania pozwanego. W sytuacji, gdy nie można ustalić miejsca zamieszkania w wyżej wskazany sposób pozew wnosi się do sądu właściwego dla miejsca zamieszkania powoda. Do właściwego Sądu składamy pozew wraz z odpisem pozwu i z kompletem wszystkich załączników. Kto jest stroną procesu? Stronami procesu są małżonkowie. Od chwili złożenia pozwu o rozwód przez powoda małżonkowie są stronami postępowania sądowego, którego efektem końcowym ma być orzeczenie rozwodu. W pozwie należy dokładnie wskazać kto jest stroną procesu. Dane małżonków jakie są wymagane w pozwie to: • imiona małżonków, • nazwiska małżonków, • wykonywane przez nich zawody, • aktualne adresy. Wskazanie żądania pozwu, pozew o rozwód z orzekaniem o winie W pozwie należy sprecyzować dokładnie żądania powoda, który domaga się orzeczenia rozwodu. Przede wszystkim należy podać: Z czyjej winy powinien zostać orzeczony rozwód, który z małżonków przyczynił się do żądania rozwodu. Na zgodne żądanie małżonków sąd zaniecha orzekania o winie. Skutki są wówczas takie, jakby żaden z małżonków winy nie ponosił. Sposób sprawowania władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz o kontaktach rodziców z dzieckiem. Strony co czasami bardzo trudne, mogą pisemnie porozumieć się w tej kwestii. Na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. W wyroku orzekającym rozwód może być orzeczone także pozbawienie władzy rodzicielskiej lub jej zawieszenie. Wysokość alimentów, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest zobowiązany do ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem małoletnich dzieci. Sposób korzystania ze wspólnie zajmowanego mieszkania w okresie, kiedy strony będą w nim mieszkać zaraz po rozwodzie. Orzekając o wspólnym mieszkaniu małżonków sąd uwzględnia przede wszystkim potrzeby dzieci i małżonka, któremu powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej. Na wniosek jednego z małżonków, jeżeli nie spowoduje to nadmiernej zwłoki w postępowaniu, sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego. Jeden z małżonków może domagać się alimentów od byłego współmałżonka winnego rozkładu współżycia małżeńskiego w przypadku, gdy: nie został on uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i znajduje się w niedostatku, np. jest chory i nie pracuje, rozwód powoduje znaczne pogorszenie jego sytuacji materialnej, a małżonek od którego żąda alimentów, został uznany wyłącznie winnego rozkładu pożycia. Dowody i świadkowie W przypadku, gdy osoba wnosząca pozew chce przedstawić dowody na poparcie jej argumentów lub powołać świadków, którzy potwierdzą wnoszone przez nią żądanie należy złożyć wniosek o dopuszczenie dowodów i zawrzeć żądania przesłuchania świadków. Należy podać dokładnie imiona i nazwiska oraz aktualnie adresy świadków. Oprócz tego należy określić, na jaką okoliczność świadkowie mają być przesłuchani i na jaką okoliczność wnioskujemy dowody. Uzasadnienie pozwu i alimenty Najważniejsza część pozwu to uzasadnienie. W uzasadnieniu podaje się najistotniejsze powody dlaczego nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżonków, kto ponosi winę i w jakim stopniu, jak należy uregulować sposób sprawowania władzy rodzicielskiej. W uzasadnieniu przytacza się dowody z dokumentów i zeznań świadków na okoliczności których dowodzimy. Opisuje się również sytuację majątkową małżonków. W razie domagania się alimentów na małoletnie dzieci należy wskazać ich potrzeby, wraz ze wskazaniem który z rodziców w jakim zakresie będzie je spełniał. Efekt rozwodu W wyniku wydania przez sąd wyroku stwierdzającego rozwód, małżeństwo przestaje istnieć i dotychczasowi małżonkowie stają się osobami stanu wolnego, ponadto miedzy dotychczasowymi małżonkami ustaje wspólność majątkowa. Małżeństwo ustaje z chwilą uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, a nie z chwilą wydania tego orzeczenia! Warto pamiętać! Jeśli jeden z małżonków chce powrócić do swojego nazwiska z przed małżeństwa musi w ciągu 3 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego złożyć osobiście oświadczenie przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego lub konsulem. Od pozwu o rozwód Sąd pobiera stałą opłatę wynoszącą 600 zł. W razie pojednania się stron w pierwszej instancji, Sąd zwraca cały uiszczony wpis od pozwu o rozwód, jeśli natomiast do pojednania doszło w toku postępowania odwoławczego zwraca się połowę wpisu uiszczonego od apelacji. W razie zgodnego wniosku małżonków o orzeczenie rozwodu albo separacji bez orzekania o winie, Sąd zwróci połowę wniesionej od pozwu opłaty stałej. W razie śmierci jednego z małżonków postępowanie umarza się. Postępowanie odbywa się bez względu na niestawiennictwo jednej ze stron. W sprawach o rozwód jest niedopuszczalne powództwo wzajemne, ale strona przeciwna może również żądać rozwodu albo separacji. Podstawa prawna: • ustawa z dnia 25 lutego 1964 roku - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1995 r., Nr 83, poz. 417ze zmianami), • ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296ze zmianami), • ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( 2005, Nr 167, poz. 1398). Zobacz więcej ciekawych artykułów na naszym blogu prawnym

Śmierć osoby bliskiej jest jedną z najgorszych rzeczy, które mogą spotkać człowieka. Szczególnie ciężkim przeżyciem jest śmierć nagła, niespodziewana, śmierć na skutek nieszczęśliwego zdarzenia. W takiej sytuacji nie tylko nie ma możliwości pożegnania się z osobą bliską, ale przede wszystkim pojawia się przekonanie, że tak nie musiało się bliskie zmarłego na skutek nieszczęśliwego zdarzenia często zadają sobie pytanie co by było, gdyby:nie wsiadł wtedy do samochodu?pojechał inną drogą?wyruszył 10 minut wcześniej lub 15 minut później?nie poszedł tego dnia do pracy?zgłosił się na leczenie do innego szpitala?nie zgodził na proponowany zabieg operacyjny?operacje prowadził inny lekarz?Przecież gdyby wszystko potoczyło się choć odrobinę inaczej to osoba bliska mogłaby żyć jeszcze przez wiele lat. Niestety czasu nie da się cofnąć, nie da się też zmienić podjętych decyzji czy dokonanych wyborów, a żal, smutek i tęsknota za bezpowrotnie straconą osobą bliską zazwyczaj pozostają do końca życia, które nigdy nie będzie już takie artykule opiszę:kto może ubiegać się o odszkodowanie za śmierć osoby najbliższej:jakie kwoty można uzyskać za śmierć rodzica, dziecka, współmałżonka, brata, czy dziadka lub babci;co zrobić gdy ubezpieczyciel odmawia wypłaty odszkodowania za śmierć osoby najbliższej. Odszkodowanie za śmierć osoby bliskiejNic nie jest w stanie zrekompensować braku osoby bliskiej ani uśmierzyć bólu po jej śmierci. Jednak, jeżeli śmierć osoby bliskiej nastąpiła na skutek czyjegoś zawinienia, np. sprawcy wypadku komunikacyjnego, czy błędu lekarskiego osobom najbliższym zmarłego należy się odszkodowanie za śmierć osoby bliskiej. Zgodnie z treścią art. 446 § 4 kodeksu cywilnego: „Sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.” Przepis ten stanowi bezpośrednią podstawę prawną do dochodzenia odszkodowania za śmierć osoby bliskiej. Choć znaczenie tego przepisu wydaje się oczywiste, wiele wątpliwości budzi określenie kręgu osób najbliższych dla zmarłego uprawnionych do dochodzenia odszkodowania za jego śmierć na podstawie cytowanego powyżej podstawie analizy orzeczeń sądów w sprawach o zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej, do kręgu osób najbliższych zmarłego ponad wszelką wątpliwość należy zaliczyć małżonka oraz zstępnych, czyli dzieci, wstępnych, czyli rodziców i rodzeństwo. Skoro ustawodawca w przepisie art. 446 § 4 kodeksu cywilnego posłużył się pojęciem rodziny, to nie uczynił tego w sposób przypadkowy, oderwany od normatywnego znaczenia tego pojęcia, opartego wszak na związku małżeńskim oraz więzach pokrewieństwa i powinowactwa. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, z dnia 25 października 2013 r., sygn. akt I ACa 946/13 – Gdy z roszczeniem występuje osoba, która z racji prawnych więzów jest uważana za członka rodziny w znaczeniu normatywnym (małżonek, rodzic, dziecko, wnuk, dziadkowie, rodzeństwo), ich legitymacja czynna, czyli możliwość zgłoszenia roszczenia nie pozostawia żadnych wątpliwości. W sytuacji, gdy osoby najbliższej nie łączą ze zmarłym więzi rodzinne to sąd przed uznaniem roszczenia musi ustalić, czy i jakiego rodzaju relacje łączyły osobę dochodzącą odszkodowania ze zmarłą osobą bliską. Tego rodzaju analiza będzie zatem potrzebna w przypadku, gdy z roszczeniem o odszkodowanie za śmierć wystąpi np. osoba pozostająca w związku partnerskim czy też dziecko przyjęte na wychowanie, niespokrewnione i niespowinowacone ze zmarłym do kręgu osób najbliższych zmarłego, którym należy się odszkodowanie za jego śmierć zaliczamy zarówno:małżonka; rodziców; dzieci; rodzeństwo; wnuków; dziadków;jak również:osoby pozostające w związku partnerskim z osobą zmarłą;dziecko przyjęte na wychowanie, niespokrewnione i niespowinowacone ze zmarłym nawet teściów osoby za śmierć rodzicaDo kręgu osób najbliższych zmarłego zalicza się przede wszystkim dzieci osoby zmarłej. Nie budzi żadnych wątpliwości, że śmierć matki lub śmierć ojca to najbardziej bolesne straty w życiu człowieka, gdyż rodzice to osoby, które od urodzenia do śmierci obdarzają swoje dzieci szczerą, silną i bezwarunkową miłością. Odszkodowanie za straty moralne związane ze śmiercią rodzica należy się każdemu z dzieci zmarłego, bez względu na to czy razem mieszkali, jak często się spotykali czy jakie łączyły ich relacje. Są to okoliczności, które wpływają na wysokość należnego odszkodowania za śmierć rodzica, gdyż oczywistym jest, iż im silniejsza więź łączyła dziecko ze zmarłym rodzicem tym większą odczuwa z tego tytułu stratę, a także mocniejszy jest ból i tęsknota po śmierci należnego odszkodowania za śmierć rodzica zazwyczaj mieszczą się w przedziale od 40 tysięcy złotych do nawet 250 tysięcy złotych. Wysokość odszkodowania za śmierć ojca lub matki zależy przede wszystkim od:łączącej dziecko z rodzicem przed śmiercią więzi emocjonalnej;reakcji dziecka na śmierć rodzica;sposobu przeżywania żałoby po śmierci ojca lub matki;wieku zmarłego rodzica;wieku dziecka w chwili śmierci częściej sądy ustalając kwotę odpowiedniego zadośćuczynienia za śmierć rodzica biorą pod uwagę również sytuację majątkową dzieci zmarłego. Wynika to z tego, że ta sama kwota odszkodowania w zależności od osiąganych dochodów będzie stanowiła inną rekompensatę dla osoby żyjącej skromnie niż dla osoby przykładu: Odszkodowanie za śmierć rodzica w wysokości 100 tysięcy złotych będzie stanowić inną wartość dla Jana Kowalskiego będącego prezesem spółki Skarbu Państwa i zarabiającego z tego tytułu 40 tysięcy złotych miesięcznie, niż dla Tomasza Nowaka, który pracuje na stanowisku urzędniczym z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 4 tysiące złotych. Przyjmując, że obaj cierpieli podobnie to powinni dostać odszkodowanie po śmierci rodzica, w takiej kwocie którą odczują w podobny sposób, czyli kwota odszkodowania za śmierć rodzica dla Jana Kowalskiego powinna być wyższa niż dla Tomasza za śmierć rodzica należy się również dzieciom przybranym oraz przysposobionym. Dla uzyskania odszkodowania za śmierć rodzica, nie ma znaczenia brak pokrewieństwa czy powinowactwa, gdyż najważniejsza jest w tym przypadku faktyczna więź emocjonalna łącząca dziecko ze zmarłym za śmierć dzieckaPowyżej pisałem jak ciężkim i bolesnym przeżyciem jest śmierć rodzica, szczególnie, jeżeli dotyka ona dziecko przed okresem usamodzielnienia się czy założenia własnej rodziny. Często jest to zdarzenie, które odbija się na całym przyszłym życiu dziecka lub przynajmniej znacznej jego części. Śmierć dziecka, stanowi dla rodzica jednak jeszcze większą traumę i to zazwyczaj bez względu na czas tej śmierci, wiek dziecka czy wiek rodziców. Wynika to przede wszystkim z tego, że śmierć dziecka za życia rodziców jest czymś nienaturalnym, niespodziewanym, czymś z czym rodzice z reguły nigdy nie są w stanie się za śmierć dziecka przysługuje każdemu z rodziców bez względu na wiek dziecka, wiek rodziców czy częstotliwość wzajemnych kontaktów rodziców z dzieckiem przed jego śmiercią. Oczywiście są to okoliczności, które wpływają na wysokość odszkodowania za śmierć dziecka. Odszkodowanie za śmierć dziecka przysługuje jego rodzicom, nawet jeżeli nie łączą ich ze zmarłym dzieckiem więzy pokrewieństwa. Odszkodowanie przysługuje więc również za śmierć dziecka adoptowanego, bez względu na wiek, w którym zostało adoptowane, jak również świadomość dziecka o braku pokrewieństwa z rodzicami, którzy je z OC sprawcy za śmierć przysługuje również rodzicowi dziecka przybranego, mimo iż tym wypadku rodzica nie łączą ze zmarłym dzieckiem ani więzy krwi, ani więzy prawne w postaci przysposobienia. Dla przyznania odszkodowania za śmierć dziecka najważniejsze nie są aspekty prawne, ale więź emocjonalna wynikająca ze wspólnego życia oraz faktyczna relacja rodziców z odszkodowania za śmierć dziecka jest zbliżona do kwoty odszkodowania za śmierć rodziców i kształtuje się w granicach pomiędzy 60, a 300 tysięcy złotych. Na wysokość kwoty zadośćuczynienia za śmierć dziecka wpływa przede wszystkim:wiek zmarłego dziecka;więź emocjonalna łącząca rodzica za zmarłym dzieckiem;emocjonalne i psychiczne skutki śmierci dziecka;zdolność lub brak zdolności do pogodzenia się ze śmiercią za śmierć męża, partnera lub konkubentaDo grupy osób najbliższych zmarłego, zalicza się również męża, żonę, partnera lub konkubenta. W wielu przypadkach więzi między małżonkami czy parterami są nawet silniejsze niż te z rodzicami czy z dziećmi, gdyż to właśnie z tą osobą planujemy spędzić większość naszego życia. Więź między małżonkami uznawana jest za tak silną i bliską, że sądy zasądzają odszkodowanie za śmierć małżonka nawet w sytuacjach, gdy od śmierci do zgłoszenia roszczenia o odszkodowanie za śmierć małżonka minęło już kilkanaście lat, a w tym czasie osoba roszcząca założyła kolejną rodzinę i ponownie ułożyła sobie życie. Do uzyskania odszkodowania za śmierć partnera lub konkubenta nie są potrzebne więzi prawne w postaci ślubu, ani nieformalne w postaci zaręczyn. W takiej sytuacji trzeba jednak dodatkowo wykazać że partnerów łączyła stała i bliska więź emocjonalna, że prowadzili wspólne życie i gospodarstwo domowe. W dzisiejszych czasach, w których zdecydowana część życia jest udostępniana i dokumentowana w mediach społecznościowych nie jest to jednak duży problem. Poza zdjęciami czy postami z mediów społecznościowych do wykazania więzi z osobą zmarłą można wykorzystać zeznania członków rodziny czy znajomych, a nawet wspólnie zrealizowane inwestycje czy zaciągnięte kredyty. Kwoty odszkodowania za śmierć męża, żony czy partnera zazwyczaj przekraczają 100 tysięcy złotych i w zależności od okoliczności oraz więzi łączącej małżonków mogą sięgać nawet 200-300 tysięcy złotych. Co więcej oprócz odszkodowania za śmierć partnera można dochodzić również dodatkowego jednorazowego odszkodowania za pogorszenie sytuacji materialnej w wysokości do 100 tysięcy zł, a nawet co miesięcznej renty alimentacyjnej, którem celem będzie wyrównanie straty finansowej wynikającej z braku zarobków zmarłego męża, żony czy partnera. Odszkodowanie za śmierć babci lub dziadkaDo kategorii osób bliskich, za których śmierć można dochodzić odszkodowania należą również dziadkowie. Odszkodowanie za śmierć babci czy dziadka należy się tak samo jak za śmierć dziecka lub rodzica, gdyż dziadkowie również są zaliczani do grona osób najbliższych. Dochodzenie odszkodowania za śmierć babci czy dziadka jest jednak znacznie trudniejsze, gdyż towarzystwa ubezpieczeń, które wypłacają odszkodowanie za śmierć osoby bliskiej z założenia odmawiają wypłaty odszkodowania za śmierć babci lub dziadka wskazując, iż nie należą oni do grona osób najbliższych lub więź emocjonalna między, wnukami, a dziadkami, nie jest na tyle silna by za jej zerwanie należało się wypłaty odszkodowania za śmierć dziadka czy babci jest działaniem bezprawnym i niezgodnym z utrwaloną linią orzeczniczą sądów powszechnych, które regularnie uznają roszczenia o odszkodowanie za śmierć babci lub dziadka. W takiej sytuacji nie ma sensu składać odwołania od odmownej decyzji ubezpieczyciela, gdyż nie przyniesie ono porządnych skutków i należy wystąpić z pozwem o odszkodowanie do sądu cywilnego. W zdecydowanej większości przypadków, samo złożenie pozwu o odszkodowanie wystarcza by ubezpieczyciel zmienił swoje stanowisko i zaproponował wypłatę odszkodowania w zamian za zawarcie ugody odszkodowania za śmierć babci lub dziadka może wynosić od kilku do nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych w zależności od relacji oraz więzi emocjonalnej, które łączyły wnuki ze zmarłą babcią lub za śmierć brata lub siostryRodzeństwo, również jest zaliczane do grona osób najbliższych, za których śmierć na skutek wypadku komunikacyjnego lub błędu medycznego można dochodzić odszkodowania. Niestety podobnie jak w przypadku dziadków, tak samo za śmierć brata czy śmierć siostry towarzystwa ubezpieczeń niechętnie wypłacają odszkodowanie po otrzymaniu zgłoszenia szkody lub wypłacają odszkodowanie za śmierć w kwocie wyroki sądów w sprawach o odszkodowanie za śmierć brata lub siostry należy stwierdzić, że szczególnie duży wpływ na wysokość zasądzanych świadczeń, ma więź emocjonalna łącząca rodzeństwo przed śmiercią. Jeżeli mamy do czynienia z bardzo zżytym rodzeństwem, to odszkodowanie za śmierć brata czy siostry może wynosić nawet 100 tysięcy złotych. Jednak w przypadku, gdy relacje łączące rodzeństwo nie wykraczały poza wspólne spędzanie świąt i uroczystości rodzinnych odszkodowanie za śmierć rodzeństwa może wynosić jedynie 20-30 tysięcy za śmierć brata lub siostry należy się również dla rodzeństwa przyrodniego jak również przybranego. Jak wskazałem powyżej w sprawach odszkodowanie za śmierć rodzeństwa najważniejszym czynnikiem wpływających na wysokość kwoty odszkodowania jest relacja i więź emocjonalna łącząca rodzeństwo przed śmiercią, a faktyczne pokrewieństwo czy powinowactwo jest okolicznością po śmierci teścia – ileOdszkodowanie za śmierć rodziców nie budzi żadnych wątpliwości, jednak ja wygląda sytuacja z dochodzeniem odszkodowania po śmierci teściowej lub teścia? Generalnie odszkodowanie za śmierć teścia lub teściowej uważane jest za nienależne zarówno przez zakłady ubezpieczeń odpowiadające w ramach polisy OC sprawcy, jak również przez sądy orzekające na podstawie złożonego pozwu o jednak wyjątki od tej ogólnie przyjętej reguły, opierające się oczywiście na silnej więzi emocjonalnej łączącej osobę dochodzącą odszkodowania ze zmarłą teściową lub teściem. W wielu przypadkach jest tak, że relacja rodzinna łącząca synową lub zięcia z teściami jest bliższa od więzi, którą mają z własnym rodzicami, a także gdy rodzice wcześnie zmarli. W tego typu sytuacjach można przyjąć, że teściowe faktycznie zastępują takiej osobie rodziców i za śmierć teściów należy jej się odszkodowanie. Oczywiście analogicznie wygląda sytuacja, dochodzenia odszkodowania za śmierć zięcia lub synowej, których łączyła z teściami więź podobna do więzi odszkodowania za śmierć teściowej lub teścia z reguły będzie jednak niższa od kwoty odszkodowania za śmierć rodzica i zazwyczaj oscyluje w granicach kwoty 20-60 tysięcy za śmierć macochy lub ojczymaAnalogicznie wygląda sytuacja osób, które starają się odszkodowanie za śmierć macochy lub ojczyma. Zgodnie z brzmieniem przepisów ustawy nie należą oni do członków najbliższej rodziny, jednak jednolita linia orzecznika sądów potwierdza, że mimo braku pokrewieństwa, jeżeli miedzy roszczącym, a zmarłym istniała silna więź emocjonalna to odszkodowanie za śmierć macochy czy ojczyma się należy. Stanowisko to zostało nawet przyjęte przez zakłady ubezpieczeń, które w przypadku wykazania silnej więzi emocjonalnej dobrowolnie wypłacają osobom poszkodowanym częściowe odszkodowanie za śmierć ojczyma lub macochy. Bardzo często zdarza się jednak, że odszkodowanie za śmierć ojczyma lub macochy zostanie wypłacone dopiero po wniesieniu do sądu cywilnego pozwu o odszkodowanie, gdyż wcześniej ubeziewczcyiel odmawia wypłaty odszkodowania ze względu na brak wystarczająco silnej więzi emocjonalnej. Wysokość należnego odszkodowania za śmierć macochy lub ojczyma powinna być porównywalna do odszkodowania za śmierć ojca lub matki i generalnie wynosi od 50 do 200 tysięcy złotych. Oczywiście wysokość odszkodowania za śmierć w tym przypadku zależy przede wszystkim od bliskości więzi emocjonalnej łączącej dziecko z ojczymem lub macochą oraz długości tej relacji. Dodatkowo na wysokość odszkodowania w tym przypadku ma wpływ również fakt, czy biologiczni rodzince roszczącego dziecka żyją oraz czy utrzymują z nim kontakt. PZU nie chce wypłacić odszkodowania za śmierćOdszkodowanie za śmierć osoby bliskiej, jest roszczeniem wypłacanym z polisy OC sprawcy szkody, czyli właściciela samochodu, który spowodował wypadek komunikacyjny lub szpitala, w którym doszło do błędu medycznego. Bez ustalenia i potwierdzenia odpowiedzialności sprawcy szkody nie da się uzyskać jakichkolwiek świadczeń i jest to główny powód dla którego PZU czy inny ubezpieczyciel nie chce wypłacić odszkodowania za śmierć osoby decyzji odmownej PZU czy innego ubezpieczyciela można i należy złożyć odwołanie, jednak by było ono skuteczne należy przygotować odpowiednią argumentację podważającą wskazane w decyzji ubezpieczyciela powody na podstawie których odmówił on wypłaty odszkodowania. Jak wskazałem powyżej najczęściej jest to brak ustalenia odpowiedzialności sprawcy szkody. W tym celu najlepiej jest uzyskać prawomocny wyrok karny skazujący sprawcę wypadku komunikacyjnego lub w przypadku błędu medycznego stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta lub postanowienie Wojewódzkiej Komisji do spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. Bez potwierdzenia odpowiedzialności sprawcy odwołanie od odmownej decyzji ubezpieczyciela będzie bezskuteczne. Jeżeli podstawą odmowy wypłaty odszkodowania za śmierć jest wskazywany przez ubezpieczyciela brak wystarczającej więzi pomiędzy osobą roszczącą, a zmarłą lub niewykazanie przez osobę poszkodowaną wystarczającego wpływu śmierci na życie i funkcjonowanie osoby bliskiej, warto rozważyć od razu wystąpienie z pozwem o odszkodowanie do sądu cywilnego. Bardzo często samo złożenie pozwu o odszkodowanie wystarcza do zmiany stanowiska ubezpieczyciela i wypłaty przynajmniej częściowego odszkodowania za śmierć osoby bliskiej lub złożenia przez niego propozycji zawarcia ugody postępowanie przed sądem cywilnym wiąże się z ryzykiem jej przegrania oraz kosztami sądowymi, jednak przed złożeniem pozwu o odszkodowanie można starać się o zwolnienie z kosztów sądowych. Ponadto powierzenie prowadzenia sprawy o odszkodowanie za śmierć adwokatowi, który ma doświadczenie w prowadzeniu tego typu spraw powinno stanowić gwarancje, że zgłoszone w pozwie roszczenia będą ustalone w wysokości realnej do uzyskania, a odpowiedzialność sprawcy będzie wykazana w taki sposób, że nie będzie ryzyka oddalenia powództwa jako niezasadnego, a tym samym przegrania procesu sądowego. Jeżeli mają Państwo pytania związane z treścią artykułu lub znaleźli się Państwo w podobnej sytuacji, serdecznie zapraszam do kontaktu:telefonicznie pod nr 607 223 420mailowo na adres @ Michał Miller

Wiele osób prędzej czy później stają przed koniecznością obrony swoich praw. W większości przypadków dotyczy pozwów do sądu, związanych z uszkodzenia własności, nałożeniem szkód materialnych itp. Jednak zdarza się, że ktoś ma inną sferę interesów człowieka. W takim przypadku można złożyć pozew o odszkodowanie za szkody moralne. Na początek warto więcej się zatrzymać na tym ostatnim pojęciu. Przyszło jej do Rosji z Zachodu, gdzie jest częścią codziennego życia. W słowniku naszych rodaków słowa «odszkodowanie za szkody moralne» pojawiły się nie tak dawno temu. Jednak w przepisach niektóre chwile są już zabezpieczone. Na przykład, w prawie cywilnym pojęcie «szkody moralne» traktowana jest przede wszystkim jako cierpienia moralne, doznawane przez człowieka, a dopiero potem z nimi związane fizyczne. W związku z tym, warto zauważyć, że złożyć do sądu pozew w tej sprawie osoba prawna nie może, tak jak w stosunku do niego nie stosuje słowo «moralność”. Składając pozew o odszkodowanie za szkody moralne, warto wziąć pod uwagę, że później ten fakt trzeba będzie udowodnić. Czyli trzeba mieć potwierdzenie tego, że ofiara naprawdę cierpiała, a jest to dość trudne. Sąd będzie do okazania dowodów materialnych. Mogą to być zaświadczenia lekarskie i dokumenty, w których powinny być podane wszystkie skutki kontuzji, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Tutaj można dołączyć wyciąg z historii choroby. Nie przeszkodzi w tych dokumentach zaświadczenie o pobycie w szpitalu (jeśli miało miejsce), palna ograniczony porażkiNikt nie jest ubezpieczony od sytuacji, gdy trzeba bronić siebie lub swoich bliskich. Czasami sprawcy można przestraszyć tylko rodzajem broni. Zobaczmy, jakie są wymagania do samoobrony i czy konieczne jest pozwolenie na broń?Na terenie Federacj...Ludność Iranu: liczebność, etniczny i religijny składIran – jeden z najstarszych ośrodków cywilizacji światowej, a to z pewnością odbije się na składzie ludności. Człowiek nowoczesnego typu opanował terytorium tego kraju na przełomie środkowego i górnego paleolitu. W kształtowaniu etnicznej wizer... Pozew o odszkodowanie za szkody lepiej być po konsultacji z właściwego prawnika, który będzie w stanie zobaczyć i podpowiedzieć najbardziej zwycięskie punkty dla rozstrzygnięcia na korzyść powoda. Najczęściej wynik rozprawy sądowej będzie zależeć od stopnia winy pozwanego. Ale istnieją podstawy, w których to nie będzie grać roli. Tutaj, na przykład, odnosić sie uszczerbek na zdrowiu źródeł, które mają zwiększone ryzyko (transport, mechanizmy, trucizna, energia elektryczna, itp.). Także nie jest skazany na rozprzestrzenianie się notorycznie nieodpowiednim informacji, które mogą zdyskredytować reputację (osobiste lub biznesowe), godność i cześć powoda. Pozew o odszkodowanie za szkody – bardzo ważny dokument dla obrony swoich interesów. Przy tym ma znaczenie nie tylko jego treść, ale i forma. W górnym prawym (jak w większości oficjalnych dokumentów) rogu zazwyczaj przepisywane oznaczenie organu, do którego jest kierowany papier, dane osobowe powoda i pozwanego (Imię, nazwisko, adresy, telefony). Gotówkowy wielkość odnosząca jest nie mniej ważny niuans. Lepiej ustalić z góry. Oczywiście, nikt nie da gwarancji, że roszczenie o odszkodowanie za szkody moralne będzie zadowolony, a decyzję ó świadczone na rzecz poszkodowanego, po czym mu zapłacić całą kwotę, którą chcesz. Jednak jakościowo oceniając szkody (z uwzględnieniem podanych dowodów) można zabezpieczyć się tym, że do pozwanego początkowo nie będą занижаться wymagania. Najbardziej prawidłowo określić wielkość kwoty pomoże specjalista, który dodatkowo pomoże nie zawyżać tę liczbę (co często negatywnie dostosowuje sąd w stosunku do powoda). W samym oświadczeniu należy opisać szczegółowo, opierając się na dokumentalną bazy, jak i kiedy poniósł szkody osobie trzeciej. Następnie należy określić, jakie szkody fizycznego i moralnego zdrowia powoda została rozpatrzona, a także jego skutków. W końcu na pewno znajduje się lista załączonych dokumentów będących dowodami słów ofiary. Pozew o odszkodowanie za szkody moralne więcej szans na wygraną, jeśli wszystkie dokumenty będą prawidłowo i dobrze urządzone. W tym celu można zwrócić się do prawnika, a informacje o płatności usługi później dołączyć do rzeczy.

Osoby sprzeciwiające się reżimowi komunistycznemu często płaciły wysoką cenę za swoją walkę o niepodległe państwo. Choć nic nie jest w stanie zrekompensować tysięcy ludzkich dramatów spowodowanych represjami ze strony władzy ludowej, istnieją narzędzia prawne pozwalające uzyskać odszkodowanie pieniężne za straty natury majątkowej oraz cierpienia psychiczne osób, które przyczyniły się do powstania niepodległej Polski. Ochronę prawną osób które doświadczyły represji w latach 1944-1989 zapewnia tzw. ustawa lutowa (tj. ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Ustawa ta daje możliwość: unieważnienia orzeczeń sądów i organów władzy ludowej, wydanych w okresie od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1989 r. w określonych kategoriach spraw, w szczególności wobec osób represjonowanych w związku z działalnością na rzecz niepodległego państwa polskiego; ubiegania się o rekompensatę pieniężną za szkodę i krzywdę powstałą wskutek represji stosowanych przez organy państwa. Nasza kancelaria świadczy pomoc osobom represjonowanym oraz ich najbliższym. Reprezentujemy w postępowaniach o unieważnienie orzeczeń sądów i organów włądzy ludowej, jak również w sprawach o rekompensatę pieniężną za szkodę i krzywdę powstałą wskutek represji stosowanych przez organy państwa. Poniżej dowiecie się Państwo: Komu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie? Kiedy można ubiegać się o rekompensatę pieniężną? Za co przysługuje rekompensata pieniężna? Ile wynosi rekompensata dla osób represjonowanych? Ile kosztuje postępowanie o odszkodowanie za represje? Gdzie i w jakim terminie należy zgłosić żądanie odszkodowania? Komu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie? O rekompensatę finansową za doznaną szkodę materialną oraz krzywdę niematerialną, powstałą w okresie komunizmu, może ubiegać się: Osoba, wobec której w okresie od 1 stycznia 1944 do 31 grudnia 1989 r. wydano orzeczenie w związku z jej działalnością niepodległościową, a następnie orzeczenie to zostało unieważnione; Osoba prześladowana przez organy władzy radzieckiej w okresie stalinizmu (1944-1956); Osoba, wobec której wydano decyzję o internowaniu w czasie stanu wojennego; Osoba, którą w latach 1982-1983 wcielono do wojska za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego; dziecko matki pozbawionej wolności, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, które przebywało wraz z matką w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia lub którego matka w okresie ciąży przebywała w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia. Pamiętaj, że w razie śmierci wymienionych powyżej osób, uprawnienie do ubiegania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie przechodzi na członków ich najbliższej rodziny – małżonka, dzieci i rodziców. Mogą oni we własnym imieniu wystąpić do sądu i domagać się rekompensaty za straty i cierpienia doznane przez osoby represjonowane w reżimie komunistycznym. Kiedy można ubiegać się o rekompensatę pieniężną? 1. Unieważnienie orzeczenia wydanego w związku z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego Najszerszą grupą osób pokrzywdzonych przez reżim komunistyczny stanowią osoby, wobec których w okresie 1944-1989 r. zostało wydane orzeczenie w związku z działalnością niepodległościową tych osób, a następnie zostało ono unieważnione. Pierwszym krokiem do uzyskania odszkodowania powinno być zatem wystąpienie do sądu o unieważnienie orzeczenia, które: dotyczyło czynu związanego bezpośrednio z działalnością niepodległościową; zostało wydane z powodu działalności niepodległościowej (np. gdy w ramach represji postawiono danej osobie fałszywe zarzuty popełnienia przestępstwa); zostało wydane za opór przeciwko kolektywizacji wsi lub obowiązkowym dostawom. Warto wiedzieć, że stwierdzeniu nieważności orzeczenia nie stoi na przeszkodzie wykonanie kary, zastosowanie amnestii lub abolicji, zatarcie skazania, akt łaski, przedawnienie, zadośćuczynienie, śmierć osoby represjonowanej, której orzeczenie dotyczy, zawieszenie postępowania lub (co do zasady) jego umorzenie. Poza samą osobą represjonowaną, z wnioskiem o unieważnienie orzeczenia mogą wystąpić także jej krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek. O stwierdzenie nieważności należy wystąpić do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce wydania orzeczenia organu I instancji, co do którego toczy się postępowanie o unieważnienie. W braku tej podstawy, sprawę rozpoznaje odpowiednio Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie lub Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie Stwierdzenie nieważności orzeczenia nie tylko otwiera drogę do ubiegania się o rekompensatę pieniężną za represje, ale jest także równoznaczne z uniewinnieniem – a zatem w symboliczny sposób pozwala odzyskać cześć i dobre imię osób, które zostały niesłusznie skazane za ich działalność niepodległościową. 2. Represje w okresie stalinizmu (1944-1956) Rekompensata przysługuje także tym osobom, które w okresie stalinizmu prowadziły działalność na rzecz niepodległego Państwa Polskiego. Odszkodowanie przysługuje każdemu, kto w związku z taką działalnością był nękany w jakikolwiek sposób przez organy radzieckie i doznał w związku z tym cierpień fizycznych, psychicznych lub strat majątkowych. Po śmierci tej osoby, odszkodowanie przysługuje jej potomkom. Przez działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego należy rozumieć między innymi przynależność do organizacji ruchu oporu wobec władz komunistycznych, ale także udzielanie pomocy takim organizacjom oraz jej członkom – np. poprzez udzielenie noclegu, schronienia, pomocy materialnej, w związku z prowadzoną przez nie działalnością niepodległościową. Odszkodowanie należy się w każdym przypadku, w którym tego rodzaju działalność spotkała się z odpowiedzią ze strony organów państwa – zatrzymanie takiej osoby, przetrzymywanie jej, pozbawienie wolności, a także nękanie przez służby bezpieczeństwa, zastraszanie, stosowanie tortur lub pozbawianie majątku. Za co przysługuje rekompensata pieniężna? Rekompensata pieniężna dla osób represjonowanych przysługuje zarówno za szkodę majątkową, jak i krzywdę niemajątkową. Szkoda majątkowa może polegać na utracie pracy, majątku, dorobku życia, a także utracie możliwości uzyskania określonego dochodu (np. w przypadku utraty zdrowia spowodowanego represjami, a także pozbawienia wolności). Krzywda niemajątkowa obejmuje zaś wszelkie cierpienia moralne i psychiczne związane z doznanymi prześladowaniami. Poza odszkodowaniem i zadośćuczynieniem można domagać się także kwoty tytułem pokrycia kosztów symbolicznego upamiętnienia osoby represjonowanej, jeżeli jej śmierć była skutkiem wykonania orzeczenia uznanego za nieważne. Możliwy jest także zwrot mienia, które uległo przepadkowi lub zostało skonfiskowane na rzecz Skarbu Państwa. Ile wynosi rekompensata dla osób represjonowanych? Wysokość odszkodowania i zadośćuczynienia uzależniona jest od rozmiaru poniesionej szkody – wysokość straty poniesionych strat majątkowych oraz krzywd niematerialnych. Sąd weźmie pod uwagę okres trwania prześladowań, stopień ich nasilenia, ich charakter oraz ich wpływ na życie poszkodowanego. Wysokość rekompensaty będzie zatem uzależniona od okoliczności konkretnego przypadku. Obecnie przyznawane przez sądy odszkodowania i zadośćuczynienia sięgają od kilkuset tysięcy do kilku milionów złotych, a z roku na rok wysokość rekompensat jest coraz wyższa – w 2020 r. osobom represjonowanym wypłacono łącznie ponad 60 milionów złotych. Ile kosztuje postępowanie o odszkodowanie za represje? Osoba ubiegająca się o odszkodowanie nie ponosi kosztów związanych z postępowaniem - koszty postępowania w sprawach objętych ustawą lutową, w tym z tytułu ustanowienia pełnomocnika, ponosi Skarb Państwa. Gdzie i w jakim terminie należy zgłosić żądanie odszkodowania? O rekompensacie pieniężnej z tytułu represji będzie orzekał sąd okręgowy, który wydał postanowienie o stwierdzeniu nieważności orzeczenia. Żądanie odszkodowania lub zadośćuczynienia należy zgłosić w terminie 10 lat od uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nieważności orzeczenia wydanego wobec osoby represjonowanej.

Odszkodowanie kojarzy się przede wszystkim z naprawieniem szkody materialnej, czyli polega na zwrocie kosztów naprawy lub wymiany zniszczonych czy uszkodzonych przedmiotów, np. samochodu po wypadku coraz więcej osób utożsamia odszkodowanie z zadośćuczynieniem za szkodę niematerialną, czyli uszczerbek na zdrowiu osoby poszkodowanej. Wszystkie te pojęcia są właściwe, jednak nie wyczerpują tematu, gdyż odszkodowanie należy się nie tylko za straty materialne czy odniesiony uszczerbek na dalszej części artykułu opiszę:co to są straty moralne,jak udowodnić straty moralne,jak napisać wniosek o zadośćuczynienie za straty moralne,ile można otrzymać odszkodowania za straty moralne,czy warto złożyć pozew o straty moralne – co toOdszkodowania można dochodzić nie tylko za szkody majątkowe czy uszczerbek na zdrowiu, ale również za straty moralne, czyli uraz psychiczny, strach, stres, żal, smutek, depresję, tęsknotę, żałobę czy PTSD, czyli zespół stresu pourazowego, jeżeli zostały one spowodowane na skutek działania osoby trzeciej, np. sprawcy wypadku komunikacyjnego, czy wynikają z błędu straty moralne uważa się trwałe zmiany w psychice, która spowodowane są gwałtownym lub przykrym przeżyciem. Wiele osób poszkodowanych czy to na skutek błędów medycznych czy wypadków komunikacyjnych doznaje poza uszczerbkiem na zdrowiu również urazu psychicznego, czyli starty moralne są często bagatelizowane, gdyż nie są tak ewidentnie widoczne i odczuwalne jak uszczerbek na zdrowiu, czy szkody materialne. Zdecydowanie trudniej jest je również wykazać i ocenić. Jednak tylko dlatego, że jest trudniej, nie znaczy, że nie należy się tym moralne w wielu przypadkach są bardziej odczuwalne i pociągają za sobą poważniejsze negatywne skutki dla osoby poszkodowanej niż doznany przez nią uszczerbek na zdrowiu. Proces leczenia i odzyskiwania równowagi psychicznej przez osobę poszkodowaną wskutek błędu medycznego czy wypadku komunikacyjnego również może trwać dłużej niż leczenie doznanego przez tą osobę uszczerbku na moralne – przykładyStraty moralne, podobnie jak uszczerbek na zdrowiu mogą mieć różne natężenie i konsekwencje. Wiele urazów psychicznych o lekkim natężeniu powoduje jedynie niewielkie uczucie stresu, smutku lub żalu nie utrudniając znacząco życia i codziennego funkcjonowania osoby poszkodowanej. Im poważniejsze zdarzenie wywołujące straty moralne tym poważniejsze mogą być jego przykładem starty moralnej jest żałoba po śmierci osoby najbliższej. Przyjmuje się, że żałoba jest naturalną reakcją organizmu człowieka na stratę osoby najbliżej i zazwyczaj powinna trwać od 6 miesięcy do 2 lat. Po tym okresie człowiek powinien wrócić do w miarę normalnego funkcjonowania zarówno na płaszczyźnie rodzinnej, zawodowej jak i po upływie 2 lat osoba poszkodowana nadal nie wróciła do normalnego funkcjonowania to taki trwający ponad 2 lata proces żałoby traktuje się jako przedłużony lub powikłany. Wyjątkowo ciężkie lub długie przechodzenie procesu żałoby może nawet doprowadzić do powstania u osoby poszkodowanej zespołu stresu najpoważniejszych skutków urazu psychicznego zalicza się PTSD, czyli zespół stresu pourazowego. PTSD jest uznawane ze chorobę psychiczną, która wywoływana jest wyjątkowo intensywnym stresującym zdarzeniem, które przekracza możliwości osoby poszkodowanej do radzenia sobie ze stresem i adaptacji do nowej trudnej sytuacji. Do zdarzeń takich można zaliczyć uczestnictwo w katastrofie naturalnej czy wypadku komunikacyjnym lub bycie ofiarą przestępstwa lub błędu objawy PTSD to:napięcie lękowe,uczucie wyczerpania,poczucie bezradności,doświadczanie nawracających, gwałtownych mimowolnych wspomnień traumatycznego wydarzenia tzw. flashbacków lub koszmarów sennych o tematyce związanej z doznaną traumą,unikanie sytuacji kojarzących się z doznaną przypadku pojawienia się objawów zespołu stresu pourazowego konieczna jest konsultacja psychologiczna lub psychiatryczna, a po potwierdzeniu diagnozy PTSD, zaleca się psychoterapię oraz farmakoterapię. Często konieczne jest łączne stosowanie obu metod udowodnić straty moralneStraty moralne, a w szczególności te w postaci PTSD doznane przez osobę poszkodowaną powinny być traktowane jako równie poważny skutek wypadków komunikacyjnych czy błędów medycznych jak stały czy długotrwały uszczerbek na zdrowiu, gdyż konsekwencje urazu psychicznego potrafią być równie poważne, a w wielu wypadkach nawet poważniejsze od konsekwencji urazów jak za skutki urazów fizycznych, za żałobę po stracie osoby najbliższej czy PTSD oraz łagodniejsze urazy psychiczne osobom poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych, czy ofiarom błędów medycznych należy się zadośćuczynienie za doznaną o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przejawiającą się w formie strat moralnych czy PTSD można zgłosić w ramach polisy OC, tak samo jak odszkodowanie za straty materialne czy uszczerbek na celu wykazania i udokumentowania istnienia strat moralnych oraz ich intensywności należy:dokładnie opisać jego objawy i skutki;wnioskować o przeprowadzenie badania osoby poszkodowanej przez biegłego psychologa lub psychiatrę;załączyć dokumentację z leczenia psychologicznego lub o zadośćuczynienie za straty moralne wzórWniosek o odszkodowanie czy zadośćuczynienie za straty moralne należy zgłosić bezpośrednio do ubezpieczyciela, u którego sprawca szkody, czyli szpital, w którym doszło do błędu lekarskiego lub pojazd winny spowodowania wypadku komunikacyjnego posiadał wykupioną polisę wniosku o zadośćuczynienie za straty moralne powinien zawierać:dane osoby poszkodowanej;dane oraz nr polisy sprawcy szkody;dokładne kwoty roszczeń dochodzonych z tytułu doznanych strat moralnych;nr rachunku bankowego, na który ma być wypłacone odszkodowanie;opis wpływu szkody na życie i funkcjonowanie osoby poszkodowanej;dowody na poparcie zgłoszonych roszczeń;własnoręczny podpis osoby o zadośćuczynienie za straty moralne należy przygotować pisemnie, a następnie przesłać go do ubezpieczyciela mailem lub przesyłką poleconą. Na zgłoszenie szkody związane z doznanymi stratami moralnymi jest czas, dopóki dane roszczenia nie są przedawnione, czyli w przypadku błędów medycznych jest to od 3 do 10 lat, natomiast w przypadku wypadków drogowych termin przedawnienia wynosi zazwyczaj aż 20 lat od daty odszkodowania za straty moralneWykazanie strat moralnych, a w szczególności PTSD u osób poszkodowanych jest podstawą do uzyskania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W zależności od stopnia intensywności odczuwanych strat moralnych oraz ich objawów i skutków dla funkcjonowania osoby poszkodowanej kwoty zasądzane w tego rodzaju sprawach wahają się od kilku do nawet kilkuset tysięcy wskażę przykładowo, ile odszkodowania można otrzymać za straty moralne polegające na:5-20 tys. zł za stres związany z prowadzeniem samochodu lub przechodzeniem przez przejście dla pieszych po wypadku komunikacyjnym;50-200 tys. zł za śmierć osoby najbliższej w zależności od łączącej te osoby relacji i stopnia pokrewieństwa;50-500 tys. zł za silny stres pourazowy uniemożliwiający normalnie funkcjonowanie osoby poszkodowanej czy skutkujący koniecznością długotrwałego leczenia w zamkniętym zakładzie moralne mogą stanowić również podstawę do dochodzenia stałej renty wyrównawczej na rzecz osoby poszkodowanej, jeżeli skutkują trwałym upośledzeniem jej codziennego funkcjonowania lub zdolności do pracy, np. na skutek depresji czy zespołu stresu jak wskazywałem wcześniej, odszkodowanie za straty moralne jest dużo trudniejsze do uzyskania niż za starty materialne czy doznany uszczerbek na zdrowiu. Bardzo często zdarza się, że roszczenia o odszkodowanie za straty moralne nie są uznawane przez ubezpieczyciela w ramach polisy OC sprawcy szkody, albo za doznane straty moralne ubezpieczyciel wypłaca jedynie symboliczne decyzji ubezpieczyciela odmawiającej wypłaty odszkodowania za straty moralne lub przyznającej zaniżone odszkodowanie za straty moralne koniecznie należy się odwołać. Odwołanie złożone bezpośrednio do ubezpieczyciela w przypadku roszczeń o odszkodowanie za straty moralne rzadko kiedy przynosi znaczącą zmianę zaskarżonej lepszym rozwiązaniem jest pozew o odszkodowanie za straty moralne, który składa się przeciwko ubezpieczycielowi do sądu cywilnego. Po otrzymaniu pozwu o odszkodowanie, w zdecydowanej większości przypadków ubezpieczyciel jeszcze przed pierwszą rozprawą proponuje zawarcie ugody w sprawie oferując znacznie wyższe kwoty odszkodowania za straty moralne niż przed wszczęciem postępowania sądowego. W ramach zawartej ugody z ubezpieczycielem można też otrzymać zwrot całości opłaty od pozwu, która jest niezbędna do wszczęcia postępowania przed sądem pozwu o odszkodowanie za straty moralne jest jednak znacznie trudniejszą czynnością, niż przygotowanie odwołania od decyzji ubezpieczyciela, dlatego też warto rozważyć powierzenie przygotowania pozwu oraz poprowadzenia sprawy przed sądem cywilnym adwokatowi mającemu doświadczenie w dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych. Jeżeli mają Państwo pytania związane z treścią artykułu lub znaleźli się Państwo w podobnej sytuacji, serdecznie zapraszam do kontaktu:telefonicznie pod nr 607 223 420mailowo na adres @ Michał Miller

Jeśli jeden z partnerów, żyjących w związku nieformalnym, zginie w wypadku konkubent ma prawo ubiegać się o odszkodowanie. Są jednak pewne niesformalizowane stały się normą. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest duże społeczne przyzwolenie na życie w związku nieprzypieczętowanym ślubem. Także ogromny wzrost liczby rozwodów to niewątpliwie jeden z powodów powstawania związków niesformalizowanych. Wielu ludzi po rozwodzie układa sobie życie z inną osobą, ale już niekoniecznie chce brać z nią ślub. Często osoby takie żyją i mieszkają wspólnie, a nawet mają razem dzieci, lecz nie decydują się na zawarcie kolejnego związku małżeńskiego. Ta sytuacja oczywiście ma swoje minusy – choćby brak możliwości dziedziczenia czy też korzystania z ulg podatkowych. Jeśli jednak jeden z partnerów zginie w wypadku nie z własnej winy, konkubent ma prawo ubiegać się o uprawnionychŚwiadczenia odszkodowawcze nie zawsze przysługują wyłącznie osobom bezpośrednio poszkodowanym wskutek takiego zdarzenia jak wypadek komunikacyjny lub błąd medyczny. W przypadku zdarzeń ze skutkiem śmiertelnym krąg uprawnionych do otrzymania świadczeń znacząco się rodzeństwem, dziećmi i rodzicami osób zmarłych w wyniku wypadku prawo do odszkodowania mają także partnerzy z nieformalnego związku. Od pewnego czasu sądy dostosowują swoje wyroki do realiów współżycia społecznego – zaczęły zasądzać odszkodowania na rzecz konkubentów. Prawo do odszkodowania za utratę osoby bliskiej ma zatem również nieformalny istnienia takich relacji nie jest jednak łatwe, więc dochodzenie praw przed sądem częstokroć wymaga pomocy doświadczonego związków jednopłciowychWarto zauważyć, że w Polsce prawa do odszkodowania nie mają osoby ze związków nie ma przeszkód prawnych do przyznania prawa do renty partnerowi ze związku homoseksualnego, jednak przepis art. 446 § 2 zd. 2 odwołuje się do zasad współżycia społecznego, czyli do wartości powszechnie akceptowanych, i właśnie te zasady mogą przemawiać przeciwko przyznaniu uprawnień partnerowi ze związku homoseksualnego. W Polsce związki takie nadal budzą niechęć, choć – mimo braku możliwości legalizacji związków partnerskich – bez wątpienia przeciwieństwie do nieformalnych związków heteroseksualnych te homoseksualne spotykają się z dezaprobatą społeczną. Wpływ na opinię społeczną może też wywierać stanowisko ustawodawcy, który na razie zakazuje legalizacji związków homoseksualnych. Dlatego obecnie partner ze związku jednopłciowego nie jest uważany za osobę uprawnioną z art. 446 § 2 zd. 2 Istnieje wszakże możliwość, że w przyszłości – wraz ze zmianą stanowiska ustawodawcy i wzrostem akceptacji społecznej – judykatura zacznie zasądzać odszkodowania w takich przypadkach. Podsumowując, trzeba jednoznacznie stwierdzić, iż polskie prawo nie uznaje tego typu związków i dotychczas w sprawach cywilnych brakuje orzecznictwa, które obejmuje podobne wymaga jednak podjęta 25 lutego 2016 r. uchwała Sądu Najwyższego (I KZP 20/15). Sąd uznał, że osoby pozostające w jednopłciowych konkubinatach będą miały prawo do odmowy składania zeznań w sprawie, w której oskarżonym będzie partner potencjalnego świadka (art. 182 Kodeksu postępowania karnego). Tym samym SN jednoznacznie przyznał, iż osoby pozostające w jednopłciowych konkubinatach są dla siebie osobami uzasadnieniu SN powoływał się na artykuły dotyczące równouprawnienia i objęcia rodziny szczególną ochroną. Ten precedens – w wolnej interpretacji – oznacza, że pary jednopłciowe mogą być traktowane jak rodzina. Osobą pozostającą we wspólnym pożyciu określono osobę tworzącą z inną osobą taką relację, w której „istnieją jednocześnie więzi duchowe, emocjonalne, fizyczne oraz gospodarcze – wspólne gospodarstwo domowe”. A zatem „odmienność płci osób pozostających w takiej relacji nie jest warunkiem uznania ich za pozostających we wspólnym pożyciu”.Rozstrzygnięto też inny problem, o który zapytała I prezes SN. Chodziło o to, jakiego rodzaju więzi muszą charakteryzować „stan wspólnego pożycia”. Według SN muszą to być więzi duchowe, emocjonalne, fizyczne i gospodarcze, ale ustalenie istnienia omawianej relacji okazuje się możliwe także wówczas, gdy „obiektywnie usprawiedliwiony” jest brak jednej z tych więzi. Chociaż uchwała opiera się na przepisach Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego, nie ulega wątpliwości jej szczególne, doniosłe znaczenie dla całej judykatury w tu zwrócić uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze – zmienia się odbiór związków homoseksualnych, wzrasta akceptacja społeczna. W konsekwencji z czasem może się okazać, że dochodzenie przez osoby homoseksualne roszczeń pieniężnych za śmierć partnera nie będzie już godzić w zasady współżycia społecznego, ponieważ wartości zaczną być powszechnie akceptowane. Tym samym zniknie ostatnia przeszkoda w dochodzeniu przez partnerów roszczeń pieniężnych przewidzianych w art. 446 § 2 zd. 2 odnoszących się do zasad współżycia społecznego. Po drugie – podobną drogę do akceptacji społecznej musiały przejść nieformalne związki heteroseksualne, zanim uzyskały stosowne uprawnienia do roszczeń pieniężnych za śmierć czy okaleczenie osoby się więc, że tylko kwestią czasu jest przyznanie identycznych uprawnień parom homoseksualnym, gdy te zaczną być powszechnie akceptowane. Tym samym zniknie ostatnia przeszkoda w dochodzeniu przez partnerów roszczeń pieniężnych przewidzianych w art. 446 § 2 zd. 2 odnoszących się do zasad współżycia konkubent jest „najbliższym członkiem rodziny”?Zgodnie z orzecznictwem sądów pojęcie „najbliższy członek rodziny” należy rozumieć szeroko i nie powinno się go ograniczać do więzów krwi. Podstawowym kryterium, które przesądza o zasadności przyznania zadośćuczynienia, jest stopień bliskości osobistej i gospodarczej, jaka istniała między zmarłym a najbliższym członkiem rodziny (pozostawanie we wspólnym gospodarstwie domowym, wspólne wychowywanie dzieci), a także negatywny wpływ straty osoby bliskiej na samopoczucie i zdrowie definiuje się pojęcie rodziny, należy mieć na względzie faktyczny układ stosunków rodzinnych, a nie formalną kolejność zatem wskazać, iż w zależności od sytuacji faktycznej krąg osób uprawnionych do zadośćuczynienia może obejmować małżonka, rodziców, dziadków, dzieci wspólne, wnuki, ale także dzieci drugiego małżonka, dzieci przysposobione, dzieci wychowywane w ramach rodziny zastępczej, rodzeństwo oraz innych krewnych i powinowatych (teść, teściowa, szwagier, szwagierka, bratowa…), jak również konkubenta i jego konkubenta do stosownego zadośćuczynienia było dyskusyjne, jednak w 2005 r. Sąd Najwyższy (sygn. akt IV CK 648/04) uznał, że konkubinat znajduje swoje miejsce w systemie ocen moralnych, a zarówno konkubenci, jak i dzieci jednego z nich tworzą rodzinę: „Rozwój konkubinatu, który znalazł trwałe miejsce w systemie ocen i norm moralnych współczesnego społeczeństwa, ma swoje źródło w przeobrażeniach ustrojowych i gospodarczych, a także kulturowych, zwłaszcza w świadomości społeczeństwa”. Sąd uznał też, że najbliższym członkiem rodziny niekoniecznie musi być krewny lub prawny znaczenie mają tutaj więzi uczuciowe i ekonomiczne: „To zapatrywanie stanowi – w ocenie składu orzekającego – potwierdzenie stanowiska, że pokrewieństwo nie stanowi podstawowego ani też wyłącznego kryterium bliskości oraz przynależności do rodziny”.Pisząc wprost: osoby, które pozostawały w nieformalnym związku i dzieliły ze sobą życie, mogą ubiegać się o odszkodowanie i zadośćuczynienie po tragicznej śmierci partnera – tak samo jak ludzie żyjący w formalnych tym, kto jest najbliższym członkiem rodziny, również decyduje faktyczny układ stosunków między określonymi osobami, a nie formalna kolejność pokrewieństwa – wynikająca w szczególności z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ewentualnie z powinowactwa. Aby więc ustalić, czy występujący o zadośćuczynienie jest najbliższym członkiem rodziny nieżyjącego, sąd powinien stwierdzić, czy istniała silna i pozytywna więź emocjonalna między dochodzącym tego roszczenia a zmarłym (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 kwietnia 2015 r., I ACa 861/14). Na podstawie innego stanu faktycznego – partnerzy pozostawali w faktycznym związku przez ponad 20 lat, byli akceptowani przez rodzinę i otoczenie – sąd jednoznacznie stwierdził, że powódka ma niewątpliwą legitymację do wystąpienia o zasądzenie odszkodowania z art. 446 §3 (wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z 12 sierpnia 2013 r., sygn. akt C 901/12). W jeszcze innej sprawie sąd także potwierdził legitymację do wystąpienia z roszczeniem pieniężnym, podkreślając jednocześnie, iż kwoty, jakich wypłaty domaga się powódka tytułem zadośćuczynienia za śmierć konkubenta, są zasadne i nie mogą być uznane za nadmiernie wygórowane, tym bardziej że krzywdy, jakiej powódka doznała w wyniku śmierci osoby najbliższej, nie da się wynagrodzić żadnymi, nawet najwyższymi kwotami pieniężnymi (wyrok Sądu Rejonowego w Mrągowie z 3 lutego 2015 r., sygn. akt V C 761/13).Czego mogą się domagać osoby bliskie poszkodowanego?Co do zasady osoby bliskie poszkodowanego mogą się domagać odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, zadośćuczynienia pieniężnego, renty stosownej do potrzeb poszkodowanego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego w wypadku. Ponadto ten, kto poniósł koszty pogrzebu, może żądać ich rozważa się zasadność powództwa w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania, należy uwzględnić normę prawną z art. 446 § 3 Zgodnie z tym przepisem sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek śmierci tej osoby nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji to Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 25 lipca 2013 r. (I ACa 292/13): „Podstawą przyznania odszkodowania z przepisu art. 446 § 3 KC jest »znaczne pogorszenie sytuacji życiowej«, a więc nie tylko obecnej sytuacji materialnej, lecz także utrata realnej możliwości polepszenia warunków życia i realizacji planów życiowych. Pogorszenie musi mieć charakter obiektywny i wynikać ze śmierci osoby najbliższej”.Zgodnie z zapatrywaniem doktryny i orzecznictwa odszkodowanie z art. 446 § 3 obejmuje szeroko rozumianą szkodę majątkową, nie obejmuje natomiast szkody o charakterze niemajątkowym [„Odszkodowanie za szkodę majątkową”, Oficyna (…), B. 1998, s. 181–190, A. S., „Wynagrodzenie szkody powstałej wskutek śmierci osoby bliskiej”; Oficyna (…), B. 2000, s. 137–166; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 października 1970 r., III PZP 22/70, opub. OSNC z 1971 r., nr 7–8, poz. 120]. \W obecnym stanie prawnym nie ulega wątpliwości, iż odszkodowanie określone w powyższym przepisie nie może zostać przyznane za same cierpienia moralne doznane z powodu śmierci osoby najbliższej, a zatem jest zależne od istnienia szkody o charakterze art. 446 § 3 mówi bowiem o odszkodowaniu – jego celem jest naprawienie szkody majątkowej (art. 361 § 2 Przez szkodę należy rozumieć jedynie uszczerbek majątkowy, jakiego doznaje poszkodowany na mieniu bądź na osobie, jeżeli uszczerbek ten łączy się z konsekwencjami natury nie posługuje się w powyższym przepisie pojęciem krzywdy rozumianej jako szkoda o charakterze niemajątkowym rodząca roszczenie o zadośćuczynienie. Art. 446 § 3 przewiduje szczególny rodzaj przepisu polega na tym, że dotyczy on szeroko pojętej szkody majątkowej, a więc wynagrodzenia różnych szkód o charakterze materialnym, częstokroć nieuchwytnych bądź trudnych do obliczenia, które wywołuje zazwyczaj śmierć najbliższego członka rodziny, a których nie można wynagrodzić na podstawie art. 446 § 1 i 2 Na określenie tych szkód ustawodawca posługuje się szerokim pojęciem „znaczne pogorszenie sytuacji życiowej”. Pogorszenie to może jednak uzasadniać przyznanie odszkodowania tylko wówczas, gdy powoduje reperkusje majątkowe w sytuacji życiowej uprawnionego, a nie gdy polega wyłącznie na cierpieniach moralnych. Przepis nie przewiduje bowiem możliwości złagodzenia czy zmniejszenia bólu po stracie najbliższego członka rodziny, ponieważ takie roszczenie statuuje norma art. 446 § 4 Kodeksu znajduje się w kręgu osób uprawionych?Nowelą do ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny i niektórych innych ustaw ( z 2008 r. nr 116, poz. 731) do polskiego systemu prawnego wprowadzono bardzo ważną instytucję zadośćuczynienia za doznaną krzywdę dla najbliższych członków rodziny zmarłego poszkodowanego. Jest to stosunkowo nowa instytucja, uregulowana w art. 446 § 4, który stanowi, iż sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną istotną kwestią jest tutaj krąg osób potencjalnie uprawnionych do świadczenia z art. 446 § 4 Wyrażam opinię, iż w kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia znajdują się te same osoby, które należy uznać za najbliższe w odniesieniu do stosownego odszkodowania. Wynika to z wykładni zarówno gramatycznej, jak i systemowej. Otóż przepisy art. 446 § 3 i 4 posługują się tym samym wyrażeniem „najbliższy członek rodziny” i są umiejscowione jeden po drugim – tworzą uzupełniającą się i spójną całość, wobec czego w pełni adekwatne w odniesieniu do kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia pozostaną poglądy doktryny i orzecznictwo na podstawie art. 446 § 3 kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia należy zaliczyć przede wszystkim dzieci i współmałżonka zmarłego. Znajdują się w nim jednak także rodzice i inni ludzie pozostający z daną osobą w ścisłych stosunkach rodzinnych:rodzeństwo (również przyrodnie),macocha (wyrok SN z dnia 10 grudnia 1969 r., sygn. akt III PRN 77/69, publ. OSNCP z 1970 r. z 9, poz. 160 – za najbliższego członka rodziny uznano macochę, zwłaszcza gdy uzasadniają to pozytywnie ocenione w świetle zasad współżycia społecznego stosunki łączące ją z pasierbem; za stanowiskiem tym przemawia również obowiązek alimentacyjny między pasierbem a macochą, określony w prawie rodzinnym, art. 144 przyjęte na wychowanie,babcia (wyrok SN z dnia 17 września 1974 r., sygn. akt II CR 446/73 – za najbliższego członka rodziny uznano babkę w stosunku do wnuka, który dobrowolnie i stale dostarczał jej środków i robiłby to dalej, gdyby nie śmierć),dziadek (wyrok SN z dnia 5 sierpnia 1970 r. sygn. akt II CR 313/70, publ. OSNCP z 1971 r. z 3, poz. 56 – za najbliższego członka rodziny uznano pozamałżeńskie dziecko wychowywane i utrzymywane przez dziadka, mimo że matka dziecka żyje i jest zdolna do alimentacji; na rzecz dziecka zasądzono stosowne odszkodowanie).Istotny jest tutaj stopień powiązań zarówno uczuciowych, jak i ekonomicznych. Słuszne wydaje się wymienienie wśród uprawnionych do zadośćuczynienia nasciturusa (nasciturus ma warunkową zdolność prawną – jeśli dziecko przyjdzie na świat żywe, jest traktowane na równi z dziećmi uprzednio urodzonymi). Dziecko poczęte musi być bowiem traktowane analogicznie do urodzonego – i podobnie jak ono doznaje po śmierci rodzica szeregu szkód majątkowych i kształtuje się wysokość zadośćuczynienia?Wysokość zadośćuczynienia powinno się ustalać z uwzględnieniem wszelkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy oraz tego, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny, więc jego wysokość winna przedstawiać odczuwalną wartość (przykładowo: wyrok SN z dnia 12 kwietnia 1972 r., II CR 57/72, OSNCP 1972, z. 10, poz. 183 oraz wyrok SN z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPIKA 1966, poz. 92).Na podstawie powyższego przepisu kompensacie podlega doznana krzywda – w szczególności cierpienie, ból i poczucie osamotnienia po śmierci najbliższego członka rodziny. Śmierć osoby bliskiej to zwykle wielki wstrząs, a cierpienia psychiczne, jakie się z nią wiążą, mogą być ogromne – tym większe, im mocniejsza była więź emocjonalna łącząca zmarłego z orzeczeniu podkreślono, iż konkubinat znalazł trwałe miejsce w systemie ocen i norm moralnych współczesnego społeczeństwa. Najbliższym członkiem rodziny nie musi być więc krewny, a judykatura ukształtowała z biegiem czasu rozszerzający kierunek definiowania kręgu rodziny – przyjęto, że uprawnionych do świadczeń należy wskazać po zbadaniu wszelkich okoliczności danego przypadku; nie ma uniwersalnego przepisu określającego, kto zalicza się do rodziny. Decydujące są poczucie bliskości i wspólności, więzy emocjonalne i uczuciowe oraz ścisła wspólność gospodarcza, wynikająca nie tylko z zauważyć, że jeżeli do zadośćuczynienia będzie uprawnionych kilka osób, sytuacja będzie wyglądała analogicznie jak w przypadku odszkodowania z art. 446 § 3 Ustawodawca – przez sformułowanie, iż zadośćuczynienie przysługuje najbliższym członkom rodziny – jednoznacznie wskazuje, że przysługuje ono każdemu osobno w skonkretyzowanej wysokości, odpowiedniej do doznanej współżycia społecznegoZgodnie z Kodeksem cywilnym innym uprawnieniem osób bliskich, którym zmarły stale i dobrowolnie dostarczał środków utrzymania, jest prawo żądania renty odszkodowawczej. Ważne, by nie sprzeciwiały się temu zasady współżycia społecznego. Obecnie nie budzi wątpliwości, iż osobą bliską zmarłemu jest jego z orzecznictwem kobieta czy mężczyzna, którzy nie zawarli związku małżeńskiego, mogą być uważani za osoby uprawnione do uzyskania renty, jeżeli zostaną spełnione wymagane przesłanki – gdy występuje dobrowolne i trwałe dostarczanie środków, w szczególności jeśli nie sprzeciwiają się temu zasady współżycia społecznego. Istnienie obydwu przesłanek musi udowodnić partner, który chce otrzymać stosowną rentę (wyrok SN z 2 grudnia 1970 r., sygn. akt II CR 341/70).Warto nadmienić, iż przesłanka zasad współżycia społecznego może mieć znaczenie w sytuacji odmowy przyznania renty odszkodowawczej partnerowi ze związku homoseksualnego. Trudno bowiem dowieść, iż charakter takiego związku odpowiada społecznie akceptowanym która poczyniła wydatki w związku z leczeniem i pogrzebem zmarłego, może żądać zwrotu wydatków za nagrobek, trumnę, znicze, wieniec pogrzebowy czy opłatę za miejsce na cmentarzu. Ponadto zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do zwrotu kosztów temu, kto je poniósł, z tytułu ceremonii i zwyczajowo przyjętej a odszkodowanieCo ważne, osoba bliska może wystąpić o zadośćuczynienie nawet wtedy, gdy ubezpieczyciel już wcześniej wypłacił odszkodowanie z tytułu istotnego pogorszenia sytuacji majątkowej osoby najbliższej, a wypadek wydarzył się przed z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2009 r. „roszczenie najbliższych członków rodziny zmarłego o przyznanie stosownego zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 446 § 4 które zmierza do zaspokojenia szkody niematerialnej, jest rodzajowo i normatywnie odmienne od roszczenia o przyznanie stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 które wymaga wykazania szkody majątkowej polegającej na znacznym pogorszeniu sytuacji życiowej najbliższych członków rodziny poszkodowanego, który zmarł wskutek wynikłego z czynu niedozwolonego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia”.W kolejnej z doniosłych uchwał Sądu Najwyższego, podjętej 22 października 2010 r. (sygn. akt III CZP 76/10), sąd stwierdził, że „najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r.”. Oznacza to, że najbliższe osoby tragicznie zmarłych przed 3 sierpnia 2008 r. także mogą ubiegać się o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Ten kierunek zapatrywań Sąd Najwyższy potwierdził ostatnio w uchwale (sygn. akt III CZP 32/11), w której jednoznacznie wskazał, iż „sąd może przyznać najbliższemu członkowi rodziny zmarłego zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 także wtedy, gdy śmierć nastąpiła przed dniem 3 sierpnia 2008 r. wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia”.Czy kwota zadośćuczynienia lub odszkodowania może być większa?Inną kwestią jest to, iż sumy wypłacane przez zakłady ubezpieczeń z tytułu odszkodowania lub zadośćuczynienia za śmierć konkubenta są tak niskie, że nie wystarczają nawet na pokrycie kosztów pogrzebu. W takich przypadkach nie należy jednak rezygnować z dochodzenia swoich praw, nawet jeżeli miałoby się to wiązać się ze wszczęciem postępowania sądowego. Zauważyć można bowiem już ugruntowaną tendencję do zasądzania przez sądy powszechne zdecydowanie wyższych kwot pieniężnych niż jeszcze kilka lat temu, a z całą pewnością kwoty orzekane przez sądy są znacznie wyższe niż wypłacane bezspornie czy w drodze ugody zaproponowanej przez proponowane przez ubezpieczycieli nigdy nie odzwierciedlają wartości krzywdy, jaką wyrządziła nam strata bliskiej osoby, która była przecież ważną częścią naszego życia. Dlatego niezwykle ważne jest, żeby szerzyć tę wiedzę w społeczeństwie, a jednocześnie informować o prawach przysługujących poszkodowanym i obowiązkach zakładów pokazuje, że osoby pozostające w konkubinacie coraz częściej otrzymują należne im świadczenia odszkodowawcze po śmierci partnera. Nadal nie jest to jednak sytuacja typowa. Niedochodzenie przez osoby uprawnione należnych im świadczeń przed polskim wymiarem sprawiedliwości często wynika po prostu z niewiedzy osób, które straciły Artur Klimkiewicz, radca prawny

Амис яса	Шըрсիχεсо аբуմусл цωπ
Φ упιщаտθգ ቴбራցቸφጶг	Ծዥηуцоρ ρистևψ
Ձуሊаጊуዚէсн ψօпаጰο	Сиዐ сантуρатр պимሑδеሀ
Σо и մуንоγюβθ	ዚዕд րሗκ