ZadowolonyPowody, dla których pies może gryźć niejadalne przedmioty pod nieobecność właściciela Metody korekcji zachowania Jak uniknąć sytuacji problematycznych Nieskuteczne metody korekcji zachowania Systematyczne podejście do modyfikacji zachowania Błędy właściciela Pomocnicze Jak odzwyczaić psa od denerwującego, wymagającego zachowania Przeżuwanie przedmiotów przez szczenięta i dorosłe psy jest całkowicie normalne, ponieważ jest to jeden ze sposobów poznawania otaczającego ich świata. Dla młodszych psów to także sposób na zmniejszenie bólu związanego z ząbkowaniem w późniejszym życiu – to naturalny sposób na czyszczenie zębów i utrzymanie mocnych psy często psują rzeczy swoim właścicielom, będąc same, co naturalnie powoduje wiele niedogodności dla ich właścicieli. Do aby poradzić sobie z tym problemem, musisz zrozumieć, co go powoduje i jak poprawić zachowanie dla których pies może gryźć niejadalne przedmioty pod nieobecność właścicielaDlaczego pies żuje, może kilka?.Powodów, dla których pies zaczyna gryźć przedmioty pod nieobecność właściciela, może być który zwykle żuje tylko lub więcej nie należących do siebie przedmiotów, gdy zostaje sam, najprawdopodobniej próbuje złagodzić stres związany z separacją. Zwierzę może wykazywać inne oznaki niepokoju, takie jak skomlenie, wycie, szczekanie, niepokój, ciągłe chodzenie, oddawanie moczu i zachowanie nie mówi o złych manierach, mówi jedynie o stanie psychicznym pies może być destrukcyjny, kiedy jest znudzona i próbuje zająć się czymś, aby się zabawić i (lub) przyciągnąć uwagę. Psy muszą być w stanie wykonywać wystarczającą ilość aktywności umysłowej i fizycznej: codzienne długie spacery, zabawy z innymi psami, uczenie się nowych poleceń, odkrywanie nowych które sprawiają, że zwierzę jest nerwowe lub bardzo zdenerwowane, mogą również wywołać to zachowanie. Zbyt głośne dźwięki, agresywne zachowanie innych zwierząt, a nawet samego właściciela przed powodem, dla którego pies może żuć różne rzeczy, może być głód. Dzieje się tak często, gdy zwierzę jest na diecie niskokalorycznej. Chociaż zwykle w przypadkach, gdy pies próbuje znaleźć dodatkowe źródło pożywienia, żuje przedmioty, które są w jakiś sposób związane z gotowaniem lub pachną jak aktywnie przeżuwają wszystko, co stanie im na drodze podczas ząbkowania. To całkowicie naturalny proces. Chęć odkrywania ciekawych obiektów i dyskomfort wywołany ząbkowaniem powodują, że szczenię aktywnie przeżuwa. To zachowanie ustępuje do szóstego miesiąca uwagę! Jeśli nie możesz samodzielnie ustalić przyczyn destrukcyjnego zachowania swojego zwierzaka, wskazane jest zwrócenie się o pomoc do specjalisty, ponieważ bez zidentyfikowania przyczyny nie będziesz w stanie znaleźć właściwego podejścia do korekcji zachowaniaIstnieje kilka metod korygowania zachowania zalecają kilka metod korygowania zachowania odzwyczaić psa od żucia rzeczy pod nieobecność właściciela, ważne jest, aby nauczyć go cieszyć się, a przynajmniej spokojniej znosić samotność. Jeśli pies bardzo tęskni za swoimi właścicielami, trzeba dać mu do zrozumienia, że samotność też może mieć swoje zalety. Niech Twoje zwierzę ma zabawkę lub smakołyk, które dostaje tylko wtedy, gdy jest sam w swojemu psu alternatywę. Próbując wziąć niewłaściwy przedmiot, należy go spokojnie podnieść, oferując zwierzęciu w zamian jego w interakcję ze swoim psem tak często, jak to możliwe i ćwicz go. Długie spacery po lesie, kąpiele w jeziorze, aktywne zabawy na śniegu pozwolą zwierzęciu stracić samotności należy rozpocząć od odstawienia od nawyku ciągłego przebywania w pobliżu właściciela. Powinieneś na chwilę zamknąć się przed psem w pokoju, nie reagując na próby zwrócenia na siebie uwagi. Opuść pomieszczenie dopiero po uspokojeniu się zwierzęcia. Pozwoli Ci to kontrolować zachowanie pupila i da mu znać, że właściciel nie zawsze może poświęcić mu czas. Po pewnym czasie pies zaczyna domagać się mniejszej uwagi, a nawet próbuje przejść na emeryturę, przyzwyczajając się do samodzielnego uniknąć sytuacji problematycznychStaraj się nie zostawiać psa samego na długi czas, dopóki nie zrozumiesz przyczyn jego destrukcyjnego zachowania i nie opracujesz planu jego naprawienia. Gdy zidentyfikujesz przyczyny problemu, zacznij stopniowo zwiększać ilość czasu, przez jaki Twój zwierzak jest sam w początkowym etapie korekty zachowania, gdy nadal nie jesteś pewien co do psa, usuń z widocznych miejsc wszelkie przedmioty, które mogą sprowokować początku nie zostawiaj psa samego na dłuższy nie musi mieć dostępu do każdego pomieszczenia w domu. Możesz wybrać jeden pokój, w którym pies będzie przebywał, gdy właścicieli nie będzie w domu. Z niego trzeba będzie usunąć jak najwięcej przedmiotów, które zwierzę może metody korekcji zachowaniaNie próbuj skarcić, uderzać ani karać psa za szkody, które spowodował. Nie będzie w stanie skorelować faktu ukarania ze swoim zachowaniem, niezależnie od tego, ile czasu minęło: kilka godzin czy kilka minut. To, że zwierzę odwraca ogon i chowa się przed tobą, nie oznacza, że rozumie, dlaczego jest zamykaj psa w klatce na dłuższy czas (ponad sześć godzin), próbując odzwyczaić go od żucia próbuj uszczelniać pyska psa ani przywiązywać do niego uszkodzonych przedmiotów. To okrutne, niesprawiedliwe i Jeśli nie możesz zmienić zachowania swojego psa, szukaj problemu nie w zwierzęciu, ale we własnym zachowaniu. Najprawdopodobniej robisz coś podejście do modyfikacji zachowaniaPodejście musi być ważne jest, aby proces edukacji był systematyczny. Jako właściciel psa należy wziąć pod uwagę trzy rzeczy:czas trwania okresów, w których pies jest pozostawiony sam;odstawienie od niechcianych zachowań;trening pożądanych możesz poradzić sobie tylko z jednym aspektem, ponieważ nie da to żadnego rezultatu i zniweczy wszelkie uczenia się, zwłaszcza w przypadku dorosłego psa, nie może być szybki. Zwierzę nie może zmienić swojego zachowania z dnia na dzień. Dlatego trzeba stopniowo pomagać zwierzakowi przyzwyczaić się do nieprzyjemnego uczucia samotności, tworząc w jego umyśle alternatywne pożądane zachowanie, kontrolując jak długo zwierzę może wytrzymać samotnie bez doświadczania właścicielaJednym z największych błędów popełnianych przez właścicieli psów jest niewłaściwe zachowanie przed pozostawieniem psa samego. Chcąc rozweselić psa, dać mu do zrozumienia, że go kocha i będzie za nim tęsknić, właściciele zaczynają zwracać szczególną uwagę na zwierzę przed wyjazdem: bawią się nim, głaszczą, pozwalają się rzeczywistości pies nie może zrozumieć, co oznaczają te pieszczoty i jest bardzo sfrustrowany i zestresowany, gdy właścicielka, dając jej czas, nagle odwraca się i odchodzi, zamiast zostać i kontynuować zwierzę w spokoju, trzeba przez co najmniej dziesięć minut nie zwracać na nie uwagi, co pozwala mu zająć się swoimi sprawami. Wtedy rozstanie z właścicielką będzie mniej błędem właścicieli jest nieprawidłowe żadnym wypadku Nie zachęcaj do destrukcyjnego zachowania psa. Jeśli zwierzę zostanie złapane z przedmiotem, którego nie wolno mu zabrać, nie powinno krzyczeć ani gonić. Jeśli pies tego nie psuje, ale jednocześnie ocenia reakcję właściciela, należy to zignorować. Po pewnym czasie, bez zwrócenia na siebie uwagi, zwierzę samo zostawi przedmiot w spokoju. W przypadkach, gdy pies gryzie przedmiot na oczach właściciela, należy podejść i spokojnie podnieść tę rzecz, oferując alternatywę w postaci dawaj psu starych rzeczy jako zabawek (buty, butelki, poduszki itp.). Zwierzęciu będzie trudno zorientować się, w jakie rzeczy można grać, a w jakie różne spraye, których zapach lub smak odstrasza psy. Konieczne jest spryskiwanie przedmiotów, które pies może zepsuć codziennie przez dwa do czterech tygodni, po upewnieniu się, że pies nie jest uczulony na te początkowym etapie treningu można na chwilę zamknąć psa w klatce, ale okres ten nie powinien trwać dłużej niż sześć godzin. Ponadto stopniowo przyzwyczajaj zwierzę do klatki i upewnij się, że ma wodę pitną. Klatka powinna być postrzegana jako dom, a nie odzwyczaić psa od denerwującego, wymagającego zachowaniaSkutecznym sposobem jest zignorowanie tych przypadkach, gdy pies gryzie rzeczy, zwracając na siebie uwagę, konieczne jest odzwyczajenie go od nadmiernych sposobem naprawienia tego zachowania jest zignorowanie. Jednocześnie ważne jest wygospodarowanie czasu na komunikację z psem, aby nie czuł się samotny i niepotrzebny. Ale każda inicjatywa komunikacyjna musi pochodzić od przypadkach, gdy pies wykazuje inicjatywę, nie należy zwracać na niego uwagi: nie próbuj go przekonywać do zaprzestania takiego zachowania, unikaj kontaktu wzrokowego, nie dotykaj go. Jeśli pies nadal jest wytrwały, próbuje uderzyć właściciela lub wdrapać się na niego, możesz wyjść z pokoju, nadal ignorując zwierzę. Będzie to kara za jest, aby reszta rodziny, jeśli pies mieszka w rodzinie, ignorowała zwierzę, w przeciwnym razie nie zostanie osiągnięty pozytywny tym, jak pies przestanie próbować zwracać na siebie uwagę, możesz go wezwać i pogłaskać lub bawić się z osiągnąć absolutne posłuszeństwo psu, w żadnym wypadku nie należy mu się poddawać, w przeciwnym razie tylko pogorszy to metoda ignorowania nie działa, możesz ukarać psa za niepożądane zachowanie i nagrodzić akceptowalne. Ale należy to robić tylko w trudnych psiego zachowania wymaga czasu, systematyczności i pobłażania. Jeśli zrozumiesz, że zwierzę stara się pokazać swoim zachowaniem, jakie emocje i pragnienia nim kierują, to proces wychowania staje się interesujący i przyjemny zarówno dla właściciela, jak i psa. Udostępnij w sieciach społecznościowych:: Podobny

Rozszarpane buty czy podgryzione nogi stołków – ostre kiełki psów potrafią niejedną solidną rzecz poważnie uszkodzić. Dlaczego niektóre psy tak bardzo lubią wszystko gryźć i przeżuwać? Tutaj znajdziesz odpowiedź na to pytanie oraz wskazówki, co zrobić w takim wypadku. Mój pies wszystko gryzie – pięć możliwych przyczyn Istnieje kilka możliwych powodów, dla których niektóre psy uwielbiają podgryzać a nawet jeść przedmioty. Oczywiście u konkretnego czworonoga przyczyną gryzienia może być kombinacja kilku tych czynników. Młode psy w czasie wymiany zębów mlecznych. Szczenięta posiadają 28 ząbków mlecznych w sumie. Od szesnastego tygodnia życia rozpoczyna się u nich proces wypadania zębów mlecznych i zastępowania ich zębami stałymi w liczbie 42. Całkowita wymiana zębów trwa około trzy miesiące. Wymianie zębów u młodego psa towarzyszy zwykle bardzo silna potrzeba żucia, ponieważ dziąsła psiaka zwykle swędzą przy wyrastaniu zębów. U psa mogą również wystąpić dolegliwości bólowe lub irytacja wynikająca z kiwających się zębów. W związku z tym wiele psów chętnie bierze do pyszczka i żuje zawzięcie wszystko, co napotka na swojej drodze. Możesz pomóc swojemu pupilowi, obdarowując go dopasowaną do jego potrzeb zabawką do żucia. Szczególnie polecane są na przykład zabawki KONG do wypełnienia przysmakami lub zamrożoną pastą – zamrożone wypełnienie zabawki uśmierza ból dziąseł. Możesz także podarować psu zabawkę z wypustkami, które będą masować jego dziąsła. Pies może podgryzać przedmioty z nudów Jeśli dorosłe psy żują Twoje rzeczy, prawdopodobnie nie są im zapewniane odpowiednio angażujące zajęcia. Twój dorosły pies wszystko gryzie i przeżuwa? Zastanów się, czy ma się czym zajmować podczas Twojej nieobecności. Spacery dookoła bloku to za mało, by pies mógł się wyżyć. Każdy pies co najmniej raz dziennie powinien dostać możliwość, by porządnie się wyszaleć. Jeśli masz psa, który chętnie biega, możesz spróbować zabierać go ze sobą na przebieżki lub wycieczki rowerowe. Poza treningiem fizycznym psy wymagają zajęć umysłowych w formie poleceń do wykonania. Najlepiej kilka razy dziennie staraj się trenować refleks i myślenie psa za pomocą prostych zadań, na przykład szukania ukrytej zabawki. Pies gryzie przedmioty, bo jest zestresowany Żucie i gryzienie przedmiotów ma mieć dla psa często działanie uspokajające i służyć redukowaniu stresu. Pies, podgryzając przedmioty, odreagowuje, gdy przytłacza go zbyt duża ilość bodźców. Zarówno pies niewystarczająco wyżyty, jak i przeciążony, doświadcza stresu. Pojawia się on również w nowych sytuacjach takich jak zmiana opiekuna czy przeprowadzka. Być może pies skrobie ząbkami nogę stołu w zatłoczonej restauracji, w której jesteś z nim po raz pierwszy? W takich sytuacjach bardzo ważne jest, by odzwyczajanie psa od przypadkowego żucia i nastawianie go na żucie kontrolowane przeprowadzać z użyciem dwóch pomocy: zabawki oraz suchych przysmaków do żucia. Szczególną uwagę zwróć na to, by pies mógł się przy gryzieniu i żuciu zrelaksować. Pies niszczy rzeczy, kiedy zostaje sam Kiedy pies zostaje w domu sam, może dopaść go nuda. A doskonałym sposobem na nudę według psa jest oczywiście przeżuwanie przedmiotów. Jeśli pies zatapia zęby w nodze stołu już kilka minut pod Twoim wyjściu z mieszkania, powodem takiego jego zachowania jest najprawdopodobniej to, że bardzo źle znosi samotność – wywołuje ona u niego stres. Spróbuj podać swojemu psu zabawkę do gryzienia bezpośrednio przed swoim wyjściem. Niemniej pamiętaj, żeby sprawdzić, czy zabawka nadaje się do samodzielnej zabawy psa, bez nadzoru. Czasami producenci zaznaczają wyraźnie w opisie produktu, by pilnować psa podczas zabawy, gdyż niektóre części zabawki mogą zostać przez zwierzę połknięte. Pies podąża za instynktem Oczywiście wiele da się zdziałać konsekwentnym, dostosowanym do charakteru psa wychowaniem. Jednak niektóre psy gryzą bardziej niż inne z tego względu, że jest to po prostu zapisane w ich naturze. Tendencja to może jeszcze być wzmacniana poprzez stres lub nudę i takie podgryzanie może stać się dla psa nawykiem. W przypadku psa, dla którego gryzienie przedmiotów jest instynktowne, również zaleca się żucie kontrolowane. Nie ma sensu oduczać psa gryzienia, zresztą raczej się to i tak nie powiedzie. Najbardziej lubiane przez psy – gryzienie drewna Drewno pod różnymi postaciami towarzyszy psu i człowiekowi często podczas codziennych spacerów. Nie dziwi więc specjalnie, że dla psa stanowi ono atrakcyjny przedmiot do gryzienia. Gałęzie i patyki to najbardziej lubiane przez psy przedmioty do gryzienia. Czy żucie drewna jest dla psa szkodliwe? Gryzienie i żucie gałęzi odwiedzie psa od niszczenia mebli w domu – to jest pewne. Jednak czy to dla psa zupełnie zdrowe? Wiele psów szczególnie ceni sobie możliwość podgryzienia patyka znalezionego pod drzewem na spacerze. Niektóre psy nawet zjadają takie małe gałązki czy pędy. Niestety, powoduje to ryzyko, że pies zrani się w gardło czy podniebienie. Małe kawałki drewna, które zostają między zębami, są dla psa nie tylko irytujące i uciążliwe, lecz także bolesne. Z kolei połknięcie takich odłamków może być jeszcze bardziej opłakane w skutkach – mogą uszkodzić przewód pokarmowy. Jeśli zostanie on podrażniony, bardzo możliwe, że pies będzie wymiotował. W najgorszym wypadku może dojść do przerwania ciągłości przewodu i w rezultacie do wystąpienia krwotoków wewnętrznych w przełyku, żołądku lub jelitach. Podczas spaceru zaleca się więc odciągać uwagę psa od patyków przeznaczoną do gryzienia i aportowania zabawką dla psa. Zajmuj psa krótkimi sesjami zabaw podczas spaceru – dzięki temu straci zainteresowanie patykami. Czy żucie drewna przez psa jest oznaką jakiegoś niedoboru? Nie ma dowodów na to, że psy żują drewno, kiedy brakuje im minerałów lub witamin, choć krążą takie pogłoski. W przypadku psów młodych, które otrzymują odpowiednio zbilansowane posiłki, nie ma się w ogóle o co martwić. Jeśli u starszego psa zauważysz wzmożone zainteresowanie gryzieniem kijków, udaj się po poradę do weterynarza. Twój pies wszystko gryzie? Nasze środki pierwszej pomocy Konsekwentnie odciągaj uwagę psa od butów czy mebli, oferując mu atrakcyjne zamienniki do gryzienia. Podaruj zamienniki: Zabawki, które swoją konstrukcją zachęcają do gryzienia i żuciaPodaruj zamienniki: Przysmaki z suszonego mięsa, takie jak żwacze czy uszy wołowePodaruj zamienniki: Patyki do gryzienia z drzewa kawowegoZadbaj o umysłowe i fizyczne zaangażowanie psaTwój pies się stresuje? Spróbuj rozluźnić atmosferę, okaż spokójZabierz z drogi psa wszystkie potencjalne przedmioty, które mógłby pogryźćPamiętaj o zabezpieczeniu kabki, trujących dla roślin, środków czyszczących i innych potencjalnie zagrażających zdrowiu psa przedmiotów źródło:

PIES NISZCZY MIESZKANIE: JAK ROZWIĄZAĆ PROBLEM? Pies niszczy rzeczy w domu gdy zostaje sam Niektóre psy niszczą mieszkanie, gdy są same. Właściciele uważają, że zwierzęta rozrabiają ze złośliwości. Ale tak nie jest. Przyczyny chuligaństwa to nuda i niepokój. Zjedzone buty, słuchawki, czasopisma - kłopoty znane wszystkim właścicielom szczeniąt. Ale zwykle szczenięta wyrastają z tego zachowania: przez półtora roku nastoletni bunt i kontrola granic się kończy. Pies dorasta. Jednak niektóre dorosłe psy nadal roznoszą mieszkanie na strzępy, podczas gdy właścicieli nie ma w domu. Spróbujmy zrozumieć, dlaczego pies niszczy dom i co z tym zrobić. Przyczyna 1: Pies się nudzi Jeśli spacerujesz z psem tylko dwa razy dziennie przez 10 minut, nie zdziw się, gdy wieczorem w domu czeka na Ciebie apokalipsa. To nie jest ze złości psa. Po prostu pies nie ma stymulacji: wysiłku fizycznego i nowych doświadczeń. Pies bez Ciebie jest znudzony i nie znajduje bardziej konstruktywnych sposobów na zabawę. Niektóre rasy psów potrzebują więcej aktywności niż inne. Na przykład Malamute, Husky, jack russell terrier, Cocker spaniel, Owczarek niemiecki, bokser. Co robić? Spaceruj więcej Długie spacery na nowych trasach pomogą psu nadrobić brak wrażeń i złagodzić stres fizyczny. Zdrowe dorosłe psy potrzebują 2-3 spacerów dziennie o łącznej długości 45-90 minut. Jeśli masz okazję, chodź na spacery częściej: zmęczony pies jest zadowolonym psem. Nowe zabawki Psy uwielbiają nowe zabawki: 76% psów z trzech proponowanych zabawek (dwie stare i jedna nowa) wybiera właśnie nową. Ale jeśli pies go przestudiuje, zniknie zainteresowanie. Więc nie zostawiaj psu całego arsenału rozrywki, gdy Cię nie ma. Lepiej od czasu do czasu odstawić niektóre zabawki i dodać inne. A jeśli zdecydujesz się kupić coś nowego, pamiętaj: najlepsza zabawka - o nierównej fakturze, która wydaje dźwięki. Rozgrzewka poszukiwawcza Możesz zorganizować trening dla psa w domu. Jednym ze sposobów są gry, w których działa nos. Pracując z nosem, pies napotyka problem, znajduje rozwiązanie - i otrzymuje nagrodę. Mózg działa intensywnie: pies używa jednego z jego najpotężniejszych narzędzi — węchu. Możesz po prostu ukryć psie gadżety w domu: najważniejsze, nie na powierzchniach roboczych, aby wspinanie się na nie, nie stało się nawykiem. I możesz zrobić filcowy warkocz, w którym ukryte są jego ulubione przysmaki. Jeśli nie ma żadnych urządzeń pod ręką, możesz po prostu ukryć gadżety w domu: najważniejsze, nie na powierzchniach roboczych, aby wspinanie się na nie, nie stało się nawykiem. I możesz zrobić filcowy warkocz lub "kokon", w którym ukryte są słodycze. Naucz psa, aby grał poprawnie, aby używał nosa, a nie łap: najpierw połóż jeden kawałek przysmaku na macie, a dwa lub trzy pod górną warstwą kryjówki. Następnym razem ukryj przysmak głębiej. W ten sposób pies zrozumie, że zachęta jest w środku i musi być poszukiwana przez zmysł węchu. Przyczyna 2: Pies jest niespokojny Lęk może być cechą rasy: na przykład Beagle i teriery są bardziej infantylne i trudniej tolerują samotność niż przedstawiciele aborygeńskich ras-owczarki kaukaskie, Shiba Inu, Basenji. A może być również, że właściciel wychowuje psa niespójnie i zbyt emocjonalnie, wywołując w ten sposób niepokój i nadmierne przywiązanie. W rezultacie pies gryzie rzeczy właściciela, aby złagodzić stres. Nie należy mylić lęku z nudą: z powodu nudy pies może rozrabiać również w obecności ludzi. Niepokój objawia się tylko w okresach samotności lub tuż przed odejściem właściciela. Co robić? Nie karaj psa! Pies nie może powiązać przyczyny kary w teraźniejszości z jej działaniami w przeszłości. Besztanie jest bezużyteczne. Więc tylko zwiększysz lęk u psa. Stwórz rytuał opieki Spokojne spotkania i nie-emocjonalne pożegnania pomogą sprawić, że oczekiwanie będzie mniej przerażające. Radzimy spokojnie wejść do mieszkania, dobrodusznie przywitać się z psem i spokojnie posprzątać cały bałagan, nawet jeśli podczas Twojej nieobecności w domu nastąpiła apokalipsa. Jeśli pies niczego nie zepsuł i skacze z radości, poczekaj z burzliwymi pozdrowieniami: nie dotykaj psa, nie wab do siebie - niech się uspokoi. W przeciwnym razie mechanizm wzmocnienia zadziała, a w Twojej emocjonalności pies zobaczy aprobatę dla Twojego podniecenia. Komenda "miejsce" Jeśli pies idzie za Tobą i nie pozwala wyjść za drzwi bez niego, bądź konsekwentny. Nie zabieraj psa ze sobą, jeśli nie masz zamiaru. Nie poddawaj się perswazji. Pokonaj zamiar podążania za Tobą wszędzie, a jeśli nie dajesz rady robić tego słownie, zostawiaj przeszkody: drzwi i meble. Naucz psa, aby pozostał w pokoju, z którego idziesz do kuchni. Więc pies stopniowo nauczy się odpuścić wyjście nie tylko do kuchni, ale także na zewnątrz mieszkania. Nuda i niepokój nie są jedynymi pretekstami do bałaganienia w domu. Powody dla których pies organizuje apokalipsę w mieszkaniu, niespecjalista może zidentyfikować nieprawidłowo. Z takimi psami najczęściej trzeba stosować zestaw środków, które łączą się w jasny plan korekcji, który dla nieprzygotowanej osoby jest dość trudny. Czasami trzeba podłączyć do pracy i innych specjalistów. Jeśli zdecydujesz się zrozumieć problematyczne zachowanie psa, bądź gotów dostosować swoje. Często w tym tkwi problem. Wszystko o psach w Twojej skrzynce odbiorczej! → → →

zapytał(a) o 17:00 Mój pies niszczy wszystko gdy zostaje sam. Co robić? Niszczy wszystko co tylko kable- pilota- ścianę-buty -gazety - książki- przeterminowane gumy do żuciai mogłabym wypisywać tego całą masę. nie było tak od początku - dopiero od czwartku zeszłego tygodnia. Ma gryzaki robić? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Wiem, że to jest bardzo denerwujące, kiedy wchodzisz do domu i wszystko musisz sprzątać. Myślałam z początku, że to moja wina, że wszystko niszczy. Ale obwinianie ciągle swojej osoby za coś, co nie jest moją winą jest niepoprawne. Dużo musieliśmy, co zrobić żeby przestał niszczyć wpadliśmy na kilka pomysłów:• Klatka lub zagrodaKlatka jest to małe pomieszczenie gdzie zamyka się psa. W zależności od rasy, wielkości psa możesz wybierać spośród wielu marek itp. To dobre rozwiązanie, ale klatki są drogie i pies nie ma w nich dużo swobody. A dla np. Yorka nie ma sensu kupować klatki rozmiarowo dla Goldena, żeby miał dużo miejsca. Zagroda to rozwiązanie chyba najbardziej przykuło moją uwagę. Jest to po prostu metalowe ogrodzenie dobierane wielkością i wysokością. Sam decydujesz, jaki teren chcesz ogrodzić, do środka wkładasz miskę z wodą, zabawki, posłanie a na końcu psa. Pies nie wyjdzie z zagrody sam, dlatego jest to dobre rozwiązanie. Pies ma swobodę i możliwość swobodnego poruszania się. Taką metodę zastosowaliśmy.• Kaganiec lub namordnikKaganiec zwyczajne urządzenie, które zakłada się na pysk. Kaganiec jest metalowo – skórzany. Skórzana część umiejscawia się pod oczami, a metalowe druciki wystają za tą metodę także zastosowaliśmy. Namordnik jest nylonowym kagańcem. Pies może zjeść chrupki karmy, napić się wody, schładzać organizm (dyszeć), lecz niczego więcej nie czy inaczej mam nadzieję, że - nie piszcie o gryzakach, bo ta Użytkowniczka napisała, że mimo tego gryzie meble i całą resztę. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:45 jaka to rasa psa? widziałam kiedys taki sam problem jaki opisałas w TV i problem rozwiazali tym,ze wychodzac z domu wyprowadzali psa na dlugi spacer... powiazany z bieganiem,aportowaniem,,, tak dlugi ze pies sie wymeczyl ze po powrocie do domu zasypial... dobrym rozwiazaniem bedzie tez jak załatwisz sobie kaganiec dla niego... dosc obszerny zeby mogł sie napic bez problemu przez niego ,ale na tyle szczelny ze nie chwyci nic co nawinie mu sie pod nos... napewno beda mowic ze to nie humanitarne ,zeby pies siedzial w domu... sa psy ktore naprawde zrobia wielka szkode w domu a nie kazdego jest stac na to zeby co dziennie kupowac nowe piloty czy buty do domu... ja swoja suke kiedys wiazałam bo tez mi wszystko niszczyla... ale miala osobny pokoj ktory ciagle mialbyc remontowany,ale jakos sie go nie robiło... miała dlugi lancuszek ktory pozwalal jej chodzic po pokoju,ale nie dosiegal do drzwi (umiała sama otwierac) pozniej kupilam wlasnie kaganiec i problem sie skonczyl...Tez klatka wchodzi wgre... mogłabys sprobowac chyba ze to duzy pies i klatka bedzie przeszkadzałą w domu mika21 odpowiedział(a) o 17:04 Klatka. Najbardziej przydatne 'urządzenie' w wychowaniu szczeniaka. Naprawdę polecam. Pies ma swój azyl, a ty całe buty :] EKSPERTAmstaff:) odpowiedział(a) o 18:03 Moim zdaniem to jeszcze mało, gdybyś widziała co Mój pies zrobił... Boże.. Najlepszym wyjściem na takiego psa jest klatka w niej psa gdy wychodzisz. Możesz mu tam zostawić kości jakieś do gryzienia, zabawki i najważniejsze to wodę. Trochę więcej o klatkach - [LINK]Do kupienia - [LINK] , [LINK] , [LINK] , jest taki specjalny kaganiec miękki żeby nic nie gryzł , może w nim pić jeść i wogóle ;) MaiT odpowiedział(a) o 17:02 jeśli jest szczeniakiem to to jest normalne. Jeśli zostaje sam na jakiś czas w domu zamknij go w pomieszczeniu bez kabli itp. gdzie bedzie miał jedzenie gryzaki itp albo jak masz podwórko wypóśc go na podwórko blocked odpowiedział(a) o 17:05 Zacznij tresurę poczytaj w internecie ogólnie co zrobić z tym i daj mu np starego buta albo jakiegos gryzaka a jeżeli będzie gryzł jakąś rzecz (przy tobie to go skrzycz ale tak z umiarem) i np jakaś jak jest szczeniaczkiem to normalne niedługo przestanie a jak nie to ^ | mycha_13 odpowiedział(a) o 17:10 Mój teżto robił! ;( ,ale przed wyjśceim kupywałam mu w zoologicznym jakieś przysmaki ,kostki i tp .i przestał ,bo cały dzień się zajmował gryzieniem tego co mu dałam .. ; p ciaudzia odpowiedział(a) o 17:11 Jeżeli jest to młody pies (4-9msc.) to właśnie wymienia zęby mleczne na stałe więc ma pilną potrzebą żucia i gryzienia. Nie kupuj nowych zabawek bo je szybko zniszczy a i tak nic nie dadzą Najlepiej kup dużo gryzaków naturalnych (żwacze, kurze łapki...) pies czując zapach przysmaków skupi się bardziej na ich gryzieniu niż innych przedmiotów poza tym takie gryzaki maja dużo też wziąć dłuższy kawałek jakiegoś materiał (polar, szmatka, ręcznik lub sznur) i zawiązać na nim supły będzie to dla szczeniaka tez fajny gryzak. Mój pies jak był młodszy tez nie bawił się zabawkami i robiłam mu takie coś.. zaoszczędziłam wiele rzeczy choć jak miał tylko zabawki "sklepowe" ucierpiało równie dużo bo krzesła..ściany, stoły i nawet moja MP4 ; P EKSPERTClementine odpowiedział(a) o 09:58 Możesz kupić klatkę dla wcale nie więzienie. Po pewnym czasie pies traktuje klatkę jako swój kącik i chętnie w niej przebywa. Tak i pioes, i rzeczy w domu są bezpieczne, a możesz psu zostawić gryzaki i ma zajęcie na którym nikt nie uważaj! Do klatku psa musisz przyzwyczajać powoli. Dawaj mu w klatce jedzenie, ale na początku niech drzwiczki będą ciagle otwarte. Jęsli na początku pies będzie sie bał wejść spróbuj wejść sama i go przywołac po czym nagrodzić, staraj sie żeby klatka kojarzyła sie psu wyłącznie (ja mam klatke dla mojej seterki i to świetna rzecz!)! mela12 odpowiedział(a) o 15:00 Moim zdaniem najlepiej byłoby kupić zabawkę ''Kong Wobbler'' 80-90zł . Lub ''Kule smakule-snacky ball''ok-15 do 30zł. Do nich wkłada sie rózne przysmaki daje się psu gdy sie wychodzi z domu i on ją gryzie dopóki smakołyków nie ja mam zamiar kupic taka kule poniewaz bardziej się opłaca niz kong gdyz to jest praktycznie to samo tylko inna cena mój york tez wszystko tych zabawkach sa tunele utrudniajace wyjscie przysmokom wiec to jest dobre bo gdy smakołyki niebedą tak łatwo wychodziły to pies bedzie dłuzej gryzł i będzie miał sie czym zając a nie gryzieniem innych przedmiotów. Mozesz zakupic własnie klatke i zamknac psa z ta kula czy tam kongiem zalezy co akurat kupuje u weterynarza za 15 zł ta kule ale mozesz popatrzeć na linki:)Kong Wobbler: [LINK]kula Smakula : [LINK] Myślę ze pomogłam Pozdrawiam! Ja mam ten sam problem jak mój pies ( suczka ) zostaje sama w domu to niszczy wszystko np:a) zdziera tapetęb) wyciąga gniazdko od prąduc) niszczy listwęi wiele innych ...Boje się że kiedyś może zwalić telewizor a wtedy to rodzice już na pewno ją oddadzą ... Nie wolno krzyczeć na psa,gdy pogryzie np. twoje kapcie, a ty go przyłapiesz później niż 3 sekundy po całym zdarzeniu. Może się to niektórym osobą wydawać dziwne, ale taka jest prawda. Masz 3 sekundy na to, aby zwrócić mu uwagę . inaczej pies zapomni o całym zdarzeniu i będzie myślał , że go karasz za nic. Ten kto ma psa zna to uczucie, gdy zwrócimy mu uwagę to opadają mu uszy robi i idzie z podkulonym ogonem . Uważasz, że ktoś się myli? lub

Wielu opiekunów psów z pewnością doświadcza problematycznej sytuacji, gdy ich pupil buntuje się przed samotnym pozostaniem w domu. Pies pozostawiony samotnie wyje, szczeka, niszczy sprzęty domowe, buty i wszystko, co tylko znajdzie w swoim zasięgu, drapie drzwi, załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, a niekiedy nawet samookalecza się. Nie trzeba wspominać, że jest to dla opiekuna uciążliwy problem – zdemolowane mieszkanie, skargi sąsiadów, wyrzuty sumienia podczas każdego wyjścia do pracy i męczący się w domu pies. Przyczyny takiego psiego zachowania mogą tkwić w jakimś traumatycznym zdarzeniu z lat szczenięcych lub wynikają z nieprzyzwyczajenia zwierzęcia do samotności i nadmiernego uzależnienia od człowieka (prowadzi to do rozwinięcia się u psa tzw. lęku separacyjnego). Niechęć do samotnego pozostawania psa w mieszkaniu może mieć też źródło w nieprawidłowych relacjach między członkami stada i zaburzonej hierarchii. Pies może uważać siebie za osobnika alfa, w związku z czym czuje się zobowiązany do kontrolowania i pilnowania swojego stada, co w przypadku „rozłażenia się” tego stada powoduje u psa frustrację i niepokój. Jest jednak wiele metod, które mogą pomóc naprostować psychikę naszego psa tak, aby samotne pozostawanie w domu nie stanowiło dla niego problemu. Rzecz jasna, najlepiej jest zapobiegać późniejszym problemom. Aby pies przyzwyczaił się do samotnego zostawania w domu, należy rozpocząć taką naukę jak najwcześniej. Nie wolno dopuścić do tego, aby pies zbytnio uzależnił się od opiekuna, ponieważ wtedy każde nasze wyjście będzie doprowadzać zwierzę do autentycznej rozpaczy – nie będzie rozumiał, dlaczego ukochany pan nie zabiera go ze sobą. Od czego zacząć? Początkowo należy zostawiać psa w sposób kontrolowany, czyli np. możemy zamknąć się w innym pokoju i zostać tam kilka minut podczas gdy nasz pupil zostaje za drzwiami sam (to ważne, aby żaden inny członek rodziny nie towarzyszył naszemu psu podczas tego ćwiczenia). Jeśli pies pozostanie w tym czasie spokojny, nagradzamy go wówczas smakołykiem i chwalimy. Stopniowo przedłużamy czas spędzany w osobnym pomieszczeniu za każdym razem chwaląc pożądane zachowanie. Następnie możemy wyjść z domu na krótko i również sukcesywnie wydłużać swoją nieobecność. Warto po każdym opuszczeniu mieszkania zastosować słowną komendę, która musi być taka sama za każdym razem – dla psa będzie to informacja, że po usłyszeniu np. „idę do pracy” lub „zaraz wrócę” można liczyć na powrót opiekuna . Pamiętajmy, że dla psa kluczowe jest pierwsze pół godziny samotności – jeśli wytrzyma w spokoju tyle czasu, powinien wytrzymać również kilka godzin. Istotne w całej nauce jest to, aby czas samotności psa wydłużać stopniowo. Starajmy się również przyzwyczaić psa do tego, że nie zawsze chcemy jego towarzystwa. Nie uczmy go chodzenia za nami krok w krok, zamykajmy się w ciągu dnia w pokoju, w łazience, uczmy psa, że czasami chcemy pobyć sami. Zwróćmy też uwagę, aby nie dopuścić do dramatycznych sytuacji związanych z zostawaniem psa w domu (zbyt długa izolacja, pozostawianie szczenięcia na noc w nieprzyjaznym miejscu – najlepiej zostawiać pieska w znajomym, przyjaznym miejscu). Absolutnie nie wolno psa karać, gdy zdradza objawy lęku przed separacją! Nagradzajmy ciche zachowania, lecz nie karćmy za szczekanie czy piszczenie – może to nasilić lęk. Jeśli nasz pies reaguje na samotność gryzieniem sprzętów, butów czy ubrań musimy nauczyć go, że naszych rzeczy gryźć nie wolno. Pozostawiając zwierzaka samego, usuńmy z jego zasięgu wszelkie obiekty potencjalnie nadające się w odczuciu psa do zniszczenia. Ponadto nigdy nie pozwalajmy na zabawy np. starymi butami czy skarpetkami, gdyż pies nie odróżni później starych rzeczy od nowych i może w stresie zniszczyć nam dopiero co zakupione elementy ubioru. Pies musi być nauczony, że gryzie się tylko zabawki, dlatego w trakcie nauki należy go pilnować i obserwować, i gdy zainteresuje się czymś „naszym”, natychmiast przekierujmy jego chęć gryzienia na zabawki. Przy konsekwentnym postępowaniu, pies powinien szybko zaakceptować oddzielenie od opiekuna. Nie zawsze jednak nasz pies przybywa do nas jako łatwo uczący się szczeniak. Bywa, że jest już starszy i na dodatek jego lęk przed separacją jest już dość zaawansowany. Co wtedy robić oprócz stosowania ćwiczeń podanych powyżej? Jest na to kilka sprawdzonych sposobów. Odwróćmy uwagę psa od naszego wyjścia z domu – niech przede wszystkim nie widzi momentu, gdy wychodzimy. Krótko przed wyjściem dajmy psu ulubioną zabawkę, kość lub bardzo skuteczny w tym przypadku Kong (kauczukowa zabawka wypełniona smakołykami, które zwierzak musi pracowicie wydłubać ze środka) – zaabsorbowany zabawą nie zauważy, że opiekun zniknął z jego pola widzenia. U niektórych psów sprawdza się napełnienie miski tuż przed wyjściem ich ulubionym przysmakiem lub rozsypanie karmy na podłodze – zajmują się wtedy jedzeniem, a my możemy cichutko się oddalić. Jeśli pies zacznie kojarzyć, że otrzymuje ulubioną zabawkę, kość do gryzienia, kong wypełniony przysmakami zawsze wtedy (i co ważne: tylko wtedy – po przyjściu do domu zabawki powinno się schować, bowiem gdy będą cały czas leżeć na podłodze, stracą dla psa na atrakcyjności), gdy my wychodzimy z domu, może nawet zacząć pozytywnie reagować na nasze wyjścia. Inny sposób to wyjście z psem na bardzo długi, wyczerpujący spacer, podczas którego należy zapewnić psu maksymalną porcję intensywnej zabawy i biegania. Po powrocie, zmęczony zwierzak prawdopodobnie położy się spać, co pozwoli nam zostawić go samego, a psu pozwoli przespać przykry okres odosobnienia. Zamiast długiego spaceru, można pobawić się z psiakiem krótko przed planowanym zostawieniem go samego. Wystarczy około 20 minut zabawy, aby zmniejszyć poziom nagromadzonej u psa energii. Należy wiedzieć, że pies z nagromadzoną energią gorzej znosi stres. Warto też zostawiać psu włączone radio lub telewizor, aby czuł choć pozorną obecność człowieka w mieszkaniu. Gdy wychodzimy wieczorem nie zapomnijmy zostawić włączonego światła. Oczywiście wszelkie rzeczy, które pies mógłby zniszczyć należy usunąć z pola jego widzenia. Pamiętajmy także, aby nigdy nie żegnać się z psem wylewnie i nie robić wielkiej sprawy z tego, że musimy opuścić mieszkanie. Dotyczy to także powitań. Nasze wyjście i przyjście mają być normalnym elementem życia psa. W skrajnych przypadkach, gdy zwykłe metody nie skutkują, powinniśmy zasięgnąć porady behawiorysty lub udać się wraz z psem na szkolenie. behawiorysta może doradzić terapię za pomocą klatki kennelowej. Klatka taka ma spełnić funkcję bezpiecznego azylu dla naszego pupila i w żadnym wypadku nie wolno nam zacząć od zamknięcia w niej pieska! Celem terapii jest nauczenie psa, że klatka jest jego azylem, do którego udaje się, gdy czuje stres (czyli w naszym przypadku: lęk przed separacją). Nauka korzystania z kennel klatki musi oczywiście potrwać. Zaczynamy od oswojenia psiaka z samą klatką, dopiero gdy się z nią oswoi, możemy zacząć uczyć go wchodzenia do środka na komendę i zamykania zwierzaka wewnątrz. Jednak najpierw zasięgnijmy porady specjalisty, aby prawidłowo przeprowadzić terapię. Błędy mogą spowodować, że odniesiemy skutek wręcz odwrotny i zestresujemy naszego psa jeszcze bardziej. Szkolenie może okazać się pomocne, gdy stwierdzimy zaburzone relacje w stadzie. Dobry szkoleniowiec poprzez zastosowanie odpowiedniego treningu pomoże przywrócić właściwe relacje, czyli np. zmienić pozycję psa w hierarchii. Pies uważający się za osobnika alfa z ulgą „odda władzę” opiekunowi i z pewnością jako osobnik niższy rangą przestanie czuć potrzebę kontrolowania i opiekowania się całym swoim stadem. A oprócz oczywistych korzyści związanych ze zniwelowaniem u psa lęku przed oddzieleniem, my podczas takiego szkolenia nauczymy się nawiązywać dobry i pełny kontakt z naszym ulubieńcem.

Gryzienie to naturalny element psiego życia. Problem pojawia się, gdy gryzie to, czego nie powinien: nasze ręce, ubrania lub przedmioty w domu zupełnie do tego celu nieprzeznaczone. Jak odzwyczaić psa od tego zachowania? I jak temu nawykowi zapobiec? Dlaczego pies wszystko gryzie?Kwestia zębów u szczeniakówSposób na radość i nudęSygnał, że psu coś dolegaDlaczego pies gryzie domowników i gości?Zbyt wczesna separacjaCelowe zaczepianie psaKwestia złych nawyków i doświadczeńJak oduczyć dorosłego psa gryzienia?A jeśli nadal gryzie?Jak podejść do szczeniaka?O czym jeszcze warto pamiętać? Dlaczego pies wszystko gryzie? Kwestia zębów u szczeniaków Problem gryzienia w znacznej mierze dotyczy szczeniaków. Zachowanie to związane jest przede wszystkim z pojawianiem się zębów lub ich wymianą. Pierwsze zęby mleczne, najczęściej siekacze, zauważamy u szczeniaków około 3. i 4. tygodnia życia. Do 8. tygodnia szczeniaki powinny mieć już wszystkie 28 zębów mlecznych. W tym czasie szczeniak gryzie, aby ulżyć swędzącym dziąsłom. Kiedy myślimy, że problemy z naturalną potrzebą gryzienia w okresie wyrzynania się zębów psiak ma już za sobą, rozpoczyna się proces wymiany zębów z mlecznych na stałe – ma to miejsce od 3. do około 8. miesiąca życia. Sposób na radość i nudę Gryzienie i żucie to naturalna potrzeba behawioralna psów, dlatego trzeba im zapewnić możliwość bezpiecznej jej realizacji np. podając zdrowe gryzaki . Jednak gryzienie czy podgryzanie może też mieć inną przyczynę: pozwala psom radzić sobie z emocjami. Dla dorosłych psów jest to forma relaksu, tym bardziej, że podczas aktu gryzienia i żucia w psim mózgu uwalniany jest hormon szczęścia. Bywa też, że poprzez gryzienie pies próbuje zwrócić na siebie uwagę opiekuna. Z nudów lub z braku odpowiednich zabawek zwierzę potrafi ugryźć go w rękę czy w łydkę. Jeśli w tym momencie opiekun spojrzy na psa, odrywając się od dotychczasowych zajęć, którymi był pochłonięty, albo wręcz go pogłaszcze, odpowiadając tym samym pozytywnie na jego zaczepki, wówczas zwierzak szybko nauczy się, że ten sposób nawiązywania kontaktu z człowiekiem działa – i będzie go stosował częściej. Sygnał, że psu coś dolega Nie zawsze gryzienie związane jest ze złymi nawykami. Jeśli pies gryzie opiekuna, może być to sygnał, że zwierzę cierpi. Pies potrafi gryźć pod wpływem bólu lub dyskomfortu. Jeśli gryzie samego siebie, może to być objawem choroby. Uporczywe gryzienie przez psa swego ogona, łap czy boku może stanowić sygnał, że z psem dzieje się coś złego i trzeba zasięgnąć opinii specjalisty. Przyczyną takiego zachowania mogą być zarówno predyspozycje genetyczne i problemy zdrowotne, w tym alergie, jak również długotrwały stres. Jeśli fizycznie z psem jest wszystko w porządku, a gryzie nie siebie, lecz rzeczy w domu, wówczas przyczyną takiego zachowania mogą być zaburzenia behawioralne. . Dlaczego pies gryzie domowników i gości? Zbyt wczesna separacja Problem gryzienia zarówno domowników, jak i gości najczęściej dotyczy szczeniaków, szczególnie zaś tych, które zbyt wcześnie odseparowano od matki. Młode pieski gryzą, gdyż widzą w tym formę zabawy, sposób na nudę, a nierzadko jest to ich remedium na zły nastrój. Kiedy są przy matce odpowiednio długo, uczy je ona kontroli siły gryzienia. Obserwuje podgryzające się szczeniaki lub sama bawi się z nimi w ten sposób, a gdy któryś robi to zbyt mocno, wówczas przerywa ona zabawę, dając tym samym do zrozumienia, że istnieją granice. Chcąc pokazać niepokornemu szczeniakowi, że gryzienie boli, sama chwyta go zębami. Tym samym maluch uczy się, jak kontrolować siłę ugryzienia, by nie sprawiać innym bólu. Szczenię zbyt wcześnie oddzielone od matki, czyli przed 8. tygodniem życia, nie nabywa tej umiejętności. Kiedy zauważymy, że szczeniak wszystko gryzie, nie zważając na nasze upomnienia, powinien być to dla nas sygnał, że należy nauczyć go inhibicji gryzienia – tym bardziej, że zapał psa do gryzienia może być niebezpieczny, gdy ten wejdzie w dorosłość i przyjdzie moment ustalania hierarchii w stadzie, do którego (z punktu widzenia psa) należy również człowiek. Nie umiejąc kontrolować siły gryzienia, pies może zrobić bliskim krzywdę. Przeczytaj więcej o tym, jak wychować szczeniaka. Celowe zaczepianie psa Warto zdać sobie sprawę, że często sami jesteśmy odpowiedzialni za takie zachowanie psa. Prowokujemy go do zabaw w podgryzanie, zamiast zabawki używamy gołych rąk bądź machamy mu palcami przed nosem. Pies nie zrozumie, że czasem wolno mu gryźć rękę opiekuna lub innych domowników, a innym razem jest to zabronione. Poza tym warto zauważyć, że pewne ludzkie zachowania, takie jak przytulanie, obejmowanie, branie na ręce, zbliżanie twarzy czy całowanie, są z punktu widzenia psa co najmniej dziwne i mogą wywołać reakcję obronną. Z tego względu musimy uzbroić się w cierpliwość i stopniowo nauczyć psa, że to nasza, ludzka forma okazywania czułości. Nie zaczepiajmy też psa, gdy śpi – wybudzony z drzemki czy snu, może reagować agresywnie, w tym ugryzieniem. Kwestia złych nawyków i doświadczeń Kiedy decydujemy się na adopcję psa ze schroniska, musimy liczyć się z tym, że ma on za sobą szereg doświadczeń i złych nawyków, będących pozostałością po poprzednich właścicielach. Pojawiające się u psów adopcyjnych problemy z gryzieniem mogą być kwestią psychiki. Możliwe, że nigdy nie nauczyły się one kontroli ugryzienia albo boją się nowej sytuacji, czy potencjalnego bicia. W tej sytuacji gryzą, ponieważ odczuwają niepokój, lęk lub stres. Gryzienie pozwala psom rozładować nadmiar emocji i odprężyć się. Oswajanie przeprowadzamy stopniowo, nie narzucając się z głaskaniem, przytulaniem czy innymi gestami mającymi oddać nasze uczucie sympatii – dla psa mogą one być zupełnie nowym doświadczeniem. Jak oduczyć dorosłego psa gryzienia? Co zrobić, gdy pies gryzie meble i domowników? Dokładnie to samo, co suka robi szczeniakom: wprowadzać granice w zabawie i pokazywać na przykładzie, że taka forma zabawy nie jest akceptowalna. Gryzienie to naturalna czynność w świecie psów i nie sposób jej wyeliminować, można jednak pokazać zwierzęciu, że pewne zachowania nie są mile widziane. Przede wszystkim nigdy nie bawimy się z psem tak, aby mógł podgryzać nasze dłonie – te powinny kojarzyć się mu wyłącznie z gestami delikatnymi i spokojnymi, takimi jak głaskanie czy podsuwanie smacznych kąsków. Jeżeli podczas zabawy pies gryzie, reagujemy komendą (np. stanowczym „nie” lub „nie wolno”), , przerywamy zabawę i odchodzimy. Dla psa jest to sygnał, że nie podoba nam się takie zachowanie i jeśli chce się bawić, musi je zmienić. Jako opiekunowie pamiętajmy jednak, że instynkt gryzienia to coś naturalnego i musimy go zaspokoić. W tym celu odsuwamy z zasięgu psa rzeczy, które mogą mu zaszkodzić, jak również takie, których pogryzienia wolelibyśmy uniknąć. W zamian dajemy mu nieszkodliwe zamienniki, w tym gryzaki, zabawki wypełnione smakołykami, a także zabawkę do szarpania, którą bawimy się z psem w ten sposób, że trzymamy za jeden jej koniec, pies chwyta za drugi i zaczynamy grę w przeciąganie. Pies, którego potrzebę gryzienia zaspokoimy, raczej nie będzie uparcie atakował mebli czy innych przedmiotów domowego użytku. Pamiętajmy, że czworonogi mają też inne potrzeby np. aktywność fizyczna, stymulacja intelektualna. Z tego względu przed naszym wyjściem z domu i pozostawieniem psa samego na kilka godzin musimy zapewnić mu odpowiedni wysiłek. Spacer połączony z bieganiem i zabawami na świeżym powietrzu sprawią, że nie będzie już miał potrzeby gryzienia rzeczy w domu. A jeśli nadal gryzie? Czasami nawyki psa wyniesione z pierwszych miesięcy życia są tak silne, że trudno je wyeliminować. Bywa, że musimy sięgnąć po inne środki, takie jak zakup klatki, w której pies będzie spędzał czas pod naszą nieobecność i w nocy. Klatka musi być dopasowana do wielkości psa – powinien on móc w niej swobodnie wstać, obrócić się i wygodnie położyć. Choć aluminiowa klatka może wywoływać złe skojarzenia, dla psa bywa azylem, miejscem, które jest bezpieczne i zupełnie własne. Jeśli pies gryzie, a my nie potrafimy na niego wpłynąć, wówczas pamiętamy o jeszcze jednym – na spacery zakładamy psu kaganiec fizjologiczny (taki, w którym może swobodnie ziać), unikając tym samym ryzyka, że kogoś pogryzie. Warto też rozważyć spotkanie z psim behawiorystą, który pomoże nam ustalić przyczynę zachowania naszego psa i ustalić plan szkolenia, by temu zaradzić. Jak podejść do szczeniaka? Jak już zostało wspomniane, zachowania uważane przez ludzi za przyjemne, takie jak noszenie na rękach, głaskanie, całowanie czy przytulanie, nie są naturalne z punktu widzenia psa. Jeśli chcemy obdarzać szczeniaka takimi gestami czułości, musimy robić to delikatnie. Psiaki należy głaskać spokojnie, pamiętając, że głowa, łapy i ogon są miejscami newralgicznymi, za których dotykaniem pies może nie przepadać. Bawiąc się ze szczeniakiem, nie pozwalamy mu podgryzać naszych dłoni – skojarzy to wówczas z zabawą. Nawyk ten zostanie mu na resztę życia, a my będziemy się dziwić, dlaczego nasz pies gryzie nam ręce i nie reaguje na komendę „nie wolno”. Do zabawy z psem wykorzystujemy specjalnie przygotowane szarpaki, które zaspokoją w szczeniaku jego naturalną potrzebę gryzienia i mocowania się z członkiem stada, a także inne bezpieczne zabawki i gryzaki. Pamiętajmy, aby psie zabawki co jakiś czas wymieniać, usuwając z pola widzenia psa te stare. W ten sposób szczeniak nie znudzi się nimi i nie zacznie szukać ich zamienników wśród naszych, ludzkich rzeczy. O czym jeszcze warto pamiętać? Bawiąc się ze szczeniakiem, unikamy zakładania ubrań, za które może on szarpać. Nie prowokujemy też psa do zabaw, gdy jest on mocno pobudzony. Kiedy pies szczeka i próbuje skakać, przerywamy zabawę i dajemy mu czas, aby się wyciszył. Podobnie robimy w przypadku, gdy podczas zabawy szczeniak nas ugryzie, sygnalizując mu tym samym, że taki rodzaj zabawy nam nie odpowiada. Szczeniaki są pojętnymi uczniami, a od opiekuna zależy, jakie nawyki przyswoją. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 380 Brak głosów. Oceń artykuł!

Mój pies niszczy różne rzeczy, gdy zostawię go samego w domu. Co mam zrobić? To pytanie często pojawia się w gazetach i Internecie. Zrozpaczeni właściciele nie wiedzą jak poradzić sobie z pupilem. Oskarżają go o złośliwość. Wracają do domu pełni obaw i lęku, co tym razem zostało zniszczone. Aby poradzić sobie z tym problemem musimy poznać odpowiedź na pytanie, jaka jest przyczyna niszczenia przedmiotów. Rozważmy dwa przypadki. 1. Azor 8 miesięczny labrador. Na spacery wychodzi 4 razy po 15 min. W domu właściciele mają z nim różne problemy: kradnie jedzenie ze stołu i rzeczy właścicieli, jest niesforny, nie zna żadnych komend. Po wyjściu opiekunów wyciąga im obuwie z szafek i gryzie, włazi na kanapy, szczeka na psy za Lucek 10 miesięczny spaniel. Piesek ma dobry kontakt z właścicielami, zapewnione długie spacery i zabawę. Jest ogólnie nieśmiały i niepewny w nowych sytuacjach. W domu chodzi cały czas za właścicielką, która poświęca mu ciągle swoją uwagę. Pozostawiony sam skomli, drapie drzwi, gryzie meble i ubrania. W obu wypadkach psy niszczą, gdy zostają same. Przyczyny takiego stanu rzeczy w każdym przypadku mogą być inne. Azor, to pies, któremu się nudzi, jego potrzeba pracy i zabawy nie jest zaspokojona, nie mając zajęcia wymyśla je sobie sam. Lucek to typowy przykład lęku separacyjnego, psiak oddzielony od rodziny przeżywa silny stres. Oba psy wymagają wiele pracy nad ich zachowaniem, ale przede wszystkim zmian w postępowaniu opiekunów. Aby zmienić coś w zachowaniu psa najpierw należy zmienić swoje zachowanie! Co zrobić, jeśli nie wiemy czy nasz pies się nudzi czy też przeżywa lęk separacyjny. Jeśli psiak denerwuje się już przy pierwszych symptomach naszego wyjścia, a zostawiony sam wyje, skomli, szczeka, ziaje, drapie w drzwi lub biega od drzwi do okien może to świadczyć o lęku. Jeśli przy naszym wyjściu jest odprężony, a działania niszczycielskie raz się pojawiają a innym razem nie, możemy zastanowić się czy przyczyną nie jest nuda. Aby postawić prawidłową diagnozę warto w domu włączyć kamerę i poobserwować zachowanie psa w trakcie naszej nieobecności. Jeśli przyczyną niszczenia jest głównie nuda i brak wyznaczonych zasad zachowania warto popracować nad ogólnym posłuszeństwem psa. Zapisać się np. na zajęcia w szkole dla psów. Pupil nauczy się tam panować nad emocjami, a zmęczony treningiem wykorzysta naszą nieobecność na sen i odpoczynek. Ciekawe, długie adekwatnie do potrzeb zwierzęcia spacery, połączone ze wspólną aktywnością, zabawą i tropieniem pozwolą nam cieszyć się w domu ze spokojnego, zrelaksowanego psa. Naucz swojego pupila, które przedmioty służą do zabawy a czego ruszać się nie opłaca. Jeśli próbuje gryźć twoje rzeczy wymieniaj je na jego zabawki. Baw się razem z psem zachęcaj go do noszenia piłeczek, tarmoszenia szarpaków i przeciągania się kółkiem. Zabawki, gryzaki, kong pozostawione pod twoją nieobecność pomogą mu się zrelaksować i wyciszyć. Co można zrobić, gdy przyczyną jest lęk separacyjny? Bardzo dużo i z reguły z satysfakcjonującym rezultatem. Naprawdę warto, przecież ta sytuacja jest męczarnią i dla ciebie i dla psa. Psy, jako zwierzęta społeczne bardzo źle znoszą rozłąkę ze swoimi opiekunami. Aby sobie z tą sytuacją poradzić gryzą i żują np. przedmioty przesiąknięte zapachem właściciela. Motywacją niszczenia może być też próba wydostania się z mieszkania i podążenia za rodziną. Najważniejsze zadanie to obniżenie poziomu stresu i stopniowe przyzwyczajanie psa do samotności. Już od szczeniaka warto pupila pozostawiać samego, gdy jest śpiący i zmęczony zabawą. Uczymy go, że właściciel zawsze wraca. Kojarzymy nasze powroty z pozytywnymi bodźcami, a więc nigdy nie karcimy pieska, gdy się zsikał lub coś zbroił pod naszą nieobecność. Niezależnie od tego uczymy szczeniaka, że gryźć można tylko swoje zabawki, a meble i buty są dla zwierzaka zakazane. Jak wiadomo sto razy lepsze jest zapobieganie problemowi niż korygowanie złych zachowań. Jeśli twój pies nie jest małym szczeniaczkiem praca z nim wymagać będzie dużej konsekwencji i cierpliwości. Ale przecież chcesz mieć szczęśliwego i zadowolonego czworonoga a nie kłębek nerwów. Jeśli u twojego psa stres jest bardzo silny, jeśli w mieszkaniu jest twoim cieniem i trudno ci bez niego wejść do toalety musisz rozpocząć pracę z pupilem od przyzwyczajenia go do krótkich rozstań w domu. Uczymy psa, że nie zawsze właściciel jest do jego dyspozycji. W dowolnych drzwiach, najlepiej w pomieszczeniu, w którym chcesz by pies zostawał podczas twojej nieobecności, zamontuj barierkę i podaj psu przysmak do żucia lub konga pełnego smakołyków. Odczekaj kilka minut by zwierzak zajął się gryzieniem, następnie odejdź i usiądź w pewnej odległości, tak by cię widział. Zrelaksuj się. Ćwicz, zwiększając czas i odległość, na jaką zostawiasz psa. Stopniowo podnoś kryteria by pies pozostawał spokojny i zrelaksowany. Jeśli zwierzak staje się pobudzony oznacza to, ze wymagałaś zbyt dużo na raz. Wróć do łatwiejszego etapu i posuwaj się do przodu małymi krokami. Gdy pies całkowicie toleruje fizyczną separację od ciebie i jest zajęty żuciem znikaj na moment z jego pola widzenia. Tak jak poprzednio musisz stopniowo wydłużać czas, w którym pies traci cię z oczu. Ważne by te kryteria podnosić nieliniowo, czyli za pierwszym razem znikasz na 1s, dalej na 2s, na 1s, na 3s, na 2s, na 4s, na 1s, na 3s, na 5s, na 2s, na 6s. Pies nigdy nie będzie wiedział jak długo cię nie będzie. Naszym celem jest byś mógł odejść od psa do innych pomieszczeń bez wywoływania u niego niepokoju. Dopiero teraz możesz zacząć ćwiczenia z wychodzeniem z domu. Zmień rytuał wyjść i powrotów. Jeśli do tej pory żegnałeś się z psem wylewnie i witałeś bardzo radośnie zrezygnuj z tego zwyczaju. Wychodząc z domu mów po prostu „do zobaczenia” zwykłym, pogodnym głosem i bez dodatkowych ceregieli wyjdź. Wracając zachowaj spokój, niech twój powrót nie będzie niczym nadzwyczajnym. Tuż po wejściu do domu nie zajmuj się intensywnie psem nawet, jeśli bardzo się za nim stęskniłeś. Powiedz „cześć Rex”, pogłaskaj psa i zajmij się swoimi sprawami. Witanie się przejętym głosem lub robienie dużego zamieszania z powodu wyjścia opiekuna nie pomoże psu się zrelaksować. Jeśli ty jesteś spokojny to i psu łatwiej się opanować. Są zwierzęta, które już na pierwszy sygnał, że zamierzasz wyjść zaczynają się niepokoić. Zwróć uwagę czy u twojego zwierzęcia objawy stresu pojawiają się, gdy szykujesz się do opuszczenia domu. Może denerwuje się, gdy bierzesz klucze, a może wtedy, gdy czeszesz się lub zakładasz buty. Jeśli zauważysz, że tak jest, warto odwrażliwić psa na poszczególne czynności. Zakładaj buty kilka razy w ciągu dnia, zdejmuj je i wracaj do swoich zajęć. Wkładaj klucze do torebki, czesz się i ubieraj kurtkę, a następnie odkładaj wszystko na miejsce. Twój pies po kilku dniach przestanie zwracać na te zachowania uwagę, wtedy zacznij stosować je, jako całą sekwencję tak jak byś naprawdę miał wyjść z domu. Przy prawdziwych wyjściach staraj się jak najbardziej zmienić swoje zwyczaje, by pies niepotrzebnie się nie odwrażliwianiu oraz nieprzewidywalności twoje rytuały związane z wychodzeniem zmienią się z czynników wywołujących lęk w nudne, codzienne czynności. Oczywiście, jeśli twój pies nie ma problemów z przebywaniem w innym pomieszczeniu i nie denerwuje się, gdy wychodzisz możesz pominąć opisane wyżej ćwiczenia i od razu przejść do wychodzenia z domu. Zacznij od zapewnienia pupilowi odpowiedniej dawki ruchu. Przed wyjściem z domu zabierz psa na długi, spokojny spacer by zmęczył się fizycznie. Nie funduj mu intensywnych pobudzających zabaw np. aportowanie. Chcemy by pies był zmęczony i zrelaksowany. Dzięki temu oboje będziecie spokojniejsi i w pogodnym nastroju, co zmniejszy poziom lęku zwierzaka. Przygotuj się do wyjścia tak jakbyś naprawdę zamierzał opuścić mieszkanie. Powiedz psu „Do zobaczenia” i przejdź za drzwi. Odczekaj 5 sekund i wróć do domu. Poćwicz tak kilka razy w ciągu dnia. Gdy w psie nie będzie to już budziło żadnych emocji możesz stopniowo i nieliniowo przedłużać czas swojej nieobecności. Pamiętaj by po powrocie nie okazywać psu nadmiernych emocji. Jeśli zwykle odjeżdżasz samochodem dodaj do swoich ćwiczeń uruchamianie samochodu, a następnie wyłączanie go. Po kilku powtórkach (oczywiście za każdym razem wracasz do domu) możesz wyjechać na ulicę, ale tylko na chwilę. Ćwiczenia te powtarzaj wielokrotnie w ciągu dnia, stopniowo wydłużając czas, gdy cię nie ma. Pamiętaj o tym by długość twojej nieobecności była dla psa nieprzewidywalna. Raz to będzie 2 min, a następnym razem 20min (jeśli już tyle czasu znosi spokojnie) i znowu 5 min. Co jeszcze możesz zrobić by zmniejszyć lęk twojego psa przed samotnością? Gdy wychodzisz z domu, jak najmniej w nim zmieniaj. Jeśli cały dzień masz włączone radio lub telewizor, niech działają i gdy ciebie niema, jeśli światła się palą to zostawiaj je włączone. Ponieważ miejsce przebywania psa podczas twojej nieobecności może wpłynąć na poziom przeżywanego stresu powinieneś zastanowić się gdzie twój pupil czuje się najbardziej komfortowo i tam go zostawiaj. Dla niektórych psów łatwiejsza do zniesienia będzie pełna swoboda biegania po domu, inne dużo lepiej zniosą przebywanie w małym pomieszczeniu cichym i pozbawionym zewnętrznych bodźców. Zamiast zostawiać psa w domu, spróbuj wypuść go na podwórko może tu poczuje się mniej samotny. Warto nauczyć psa przebywania w klatce, tak by było to dla niego miejsce relaksu i komfortowego wypoczynku. Taki psi azyl gdzie nikt go nie niepokoi, gdzie można uciec od domowego zgiełku i się porządnie wyspać. Jeśli pupil dobrze się czuje zamykany w klatce w twojej obecności, łatwiej mu będzie znosić w tym miejscu samotność. Klatka ma też tą zaletę, że zabezpiecza mieszkanie przed zniszczeniem a psa przed urazami i niebezpieczeństwami domu (np. pogryzione kable pod prądem grożą porażeniem) Twój pies powinien mieć możliwość żucia i gryzienia odpowiednich przysmaków. Mogą to być preparowane kości, gryzaki z prasowanej skóry, kong, żwacze. Dla psa żucie to jedna z najskuteczniejszych metod radzenia sobie ze stresem, dlatego nie możesz jej zaniedbać. Gryzaki powinny być dostępne także, gdy jesteś w domu by pies nie kojarzył ich z twoim wyjściem. Zostawiaj swojemu psu rzeczy przesiąknięte twoim zapachem, świetnie się sprawdzi noszony podkoszulek lub używane skarpety. Będzie mniej tęsknił, gdy czuć będzie wkoło twój zapach. Możesz wypróbować dostępny w sklepach preparat DAP zawierający składnik przypominający feromony wydzielane przez karmiącą sukę. Dla człowieka zapach jest niewyczuwalny a na psa działa uspokajająco. Szkolenie i nauka mogą poprawić twój kontakt z pupilem i pokazać mu jak może radzić sobie z emocjami. Czym więcej pozna różnych zjawisk tym mniej dźwięków, zapachów i rzeczy będzie wzbudzało jego strach. Przecież przejeżdżająca za oknem koparka może wzbudzić panikę, jeśli nigdy się jej nie widziało. A gdy jest się samemu świat wydaje się jeszcze straszniejszy. Ucz swojego pupila, pokazuj mu świat i dbaj o jego pozytywne kontakty z otoczeniem a będzie zrelaksowany i pewny siebie. Możesz także zastanowić się nad zapewnieniem twojemu pupilowi towarzystwa w postaci kota lub drugiego psa. To rozwiązanie sprawdzi się też u zwierząt nudzących się pod twoją nieobecność. Pamiętaj jednak, że drugi zwierzak to dodatkowe zajęcie i odpowiedzialność. W okresie pracy nad zmianą zachowania musisz zapewnić psu takie warunki by nic nie niszczył. Zamknij go w bezpiecznym pomieszczeniu gdzie nie da się nic niebezpiecznego lęk jest bardzo silny powinieneś wiedzieć, że pies może zacząć stosować zachowania samo destrukcyjne (gryzienie łap, wydrapywanie sobie sierści). Nie zostawiaj go na dłużej samego, zapewnij mu opiekę lub zabieraj go ze sobą. Jeśli twój pies to przypadek skrajnie trudny zasięgnij porady behawiorysty, może też potrzebna okazać się pomoc weterynarza, by w trakcie pracy nad zachowaniem psa obniżyć farmakologicznie jego stres. Musisz tylko pamiętać, że leki bez treningu nie dadzą trwałych efektów. Pamiętaj, że niszczenie mieszkania to tylko jeden z aspektów życia z twoim psem. Pomóż mu być zwierzęciem pewnym siebie, naucz go, że świat jest przyjazny a nie straszny. Zapewnij satysfakcjonujące kontakty z otoczeniem. Bądź cierpliwy. Zmiana reakcji twojego psa na pozostawanie samemu w domu może trochę potrwać. Nawet, jeśli będziesz stosował się do wszystkich porad, zachowanie pupila nie zmieni się z dnia na dzień. Ale w końcu się zmieni. Oboje odczujecie tę różnice. Pies będzie spokojny w domu a ty będziesz wracał zrelaksowany. Agnieszka Grabka

Pies gryzie rzeczy w domu – przyczyny i rozwiązaniaZąbkowanie szczeniątNaturalne potrzebyPrzydatne poradyBrak ćwiczeń lub stymulacji psychicznejStres i frustracjaCzego nie robićLęk separacyjnyDlaczego niektóre psy odczuwają lęk przed separacją?Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk przed separacją To normalne, że szczenięta i psy żują lub gryzą przedmioty podczas odkrywania świata. Żucie spełnia wiele funkcji dla psa. Dla młodych psów jest to sposób na złagodzenie bólu, który może być spowodowany pojawianiem się zębów. W przypadku starszych psów jest to naturalny sposób na utrzymanie mocnych szczęk i czystych zębów. Żucie zwalcza również nudę i może złagodzić lekki niepokój lub frustrację. Co jednak zrobić, gdy gryzienie staje się niszczycielskie? Ząbkowanie szczeniąt Chęć zbadania interesujących obiektów i dyskomfort związany z ząbkowaniem motywują szczenięta do gryzienia. Podobnie jak ludzkie niemowlęta, szczenięta przechodzą etap, w którym tracą zęby mleczne i odczuwają ból, gdy pojawiają się zęby stałe. Ta nasilona faza żucia zwykle kończy się w wieku sześciu miesięcy. Niektórzy zalecają dawanie szczeniętom kostek lodu, specjalnych zabawek dla psów, które można zamrozić, co może pomóc złagodzić ból związany z ząbkowaniem. Chociaż szczenięta muszą żuć różne rzeczy, delikatne wskazówki mogą nauczyć szczeniaka ograniczania żucia do odpowiednich przedmiotów, takich jak własne zabawki. Naturalne potrzeby Żucie jest całkowicie normalnym zachowaniem dla psów w każdym wieku. Zarówno dzikie, jak i domowe psy spędzają godziny na żuciu kości. Ta czynność sprawia, że ich szczęki są mocne, a zęby czyste. Psy uwielbiają gryźć kości, patyki i prawie wszystko, co jest dostępne. Żują dla zabawy, żują dla stymulacji i żują, by złagodzić niepokój. Podczas gdy żucie jest normalne, psy czasami kierują swoje żucie na nieodpowiednie przedmioty. Zarówno szczenięta, jak i dorosłe psy powinny mieć wiele odpowiednich i atrakcyjnych zabawek do gryzienia. Jednak samo dostarczenie odpowiednich rzeczy do żucia nie wystarczy, aby zapobiec niewłaściwemu gryzieniu. Psy muszą się nauczyć, co jest w porządku do żucia, a co nie. Muszą być nauczane w łagodny, humanitarny sposób. Przydatne porady łóż cenne przedmioty, dopóki nie będziesz mieć pewności, że zachowanie psa związane z żuciem ogranicza się do odpowiednich przedmiotów. Przechowuj buty i odzież w zamkniętym, najbliższym, brudnym pralni w koszu, a książki na półkach. Ułatw swojemu psu osiągnięcie sukcesu. Zapewnij swojemu psu mnóstwo własnych zabawek i niejadalnych kości do żucia. Zwróć uwagę na rodzaje zabawek, które zmuszają go do żucia przez długi czas i nadal je oferuj. Idealnym rozwiązaniem jest wprowadzenie czegoś nowego lub zmiana zabawek do żucia co kilka dni, aby nie znudziły mu się te same, stare zabawki. (Zachowaj ostrożność: podawaj swojemu psu tylko naturalne kości, które są sprzedawane specjalnie do żucia. Nie podawaj mu ugotowanych kości, takich jak resztki kości T-Bone lub skrzydełka z kurczaka, ponieważ mogą one odłamać się i poważnie zranić psa. Pamiętaj również, że niektóre intensywne gryzaki mogą być w stanie odłupać małe kawałki naturalnych kości lub złamać zęby psa podczas żucia. Jeśli masz wątpliwości, co można bezpiecznie podać swojemu psu, porozmawiaj z jego weterynarzem. Zaoferuj swojemu psu kilka jadalnych rzeczy do żucia, takich jak pałeczki, świńskie uszy, kości z surowej skóry, rolady ze świńskiej skóry lub inne naturalne gryzaki. Psy mogą czasami zakrztusić się jadalnymi gryzaki, zwłaszcza jeśli odgryzą i połkną duże kawałki. Jeśli twój pies jest do tego skłonny, upewnij się, że jest oddzielony od innych psów, kiedy żuje, aby mógł się zrelaksować. (Jeśli musi żuć w obecności innych psów, może poczuć, że musi z nimi konkurować i próbować szybko połykać jadalne przedmioty.) Pamiętaj również, aby mieć oko na swojego psa, abyś mógł interweniować, jeśli zacznie się dusić. Zidentyfikuj pory dnia, w których twój pies najprawdopodobniej będzie żuł i daj mu puzzle wypełnione czymś pysznym. Zabawka może zawierać część dziennej racji pokarmowej psa. Zniechęcaj do żucia nieodpowiednich przedmiotów, spryskując je środkami odstraszającymi psa. Kiedy po raz pierwszy używasz środka odstraszającego, nałóż niewielką ilość na kawałek chusteczki lub waty. Delikatnie umieść go bezpośrednio w pysku psa. Pozwól mu posmakować, a następnie wypluć. Jeśli twój pies uzna, że smak jest nieprzyjemny, może potrząsnąć głową, ślinić się lub wymiotować. Nie podniesie ponownie kawałka bibuły ani wełny. Najlepiej byłoby, gdyby nauczył się związku między smakiem a zapachem środka odstraszającego i będzie bardziej skłonny unikać żucia przedmiotów, które tak pachną. Spryskaj środkiem odstraszającym wszystkie przedmioty, których nie chcesz aby pies pogryzł. Ponownie nakładaj środek odstraszający codziennie przez dwa do czterech tygodni. Proszę jednak zdać sobie sprawę, że skuteczne leczenie destrukcyjnego żucia będzie wymagało czegoś więcej niż tylko użycia środków odstraszających. Postaraj się nadzorować swojego psa przez cały czas, dopóki nie będziesz mieć pewności, że jego zachowanie podczas żucia jest pod kontrolą. Jeśli zobaczysz, że liże lub żuje przedmiot, którego nie powinien, powiedz „nie”, wyjmij przedmiot z pyska psa i włóż coś, co może przeżuć. Następnie pochwal go radośnie. Kiedy nie możesz nadzorować swojego psa, musisz znaleźć sposób, aby uniemożliwić mu gryzienie nieodpowiednich rzeczy podczas twojej nieobecności. Na przykład, jeśli pracujesz w ciągu dnia, możesz zostawić psa w domu w odosobnieniu na maksymalnie sześć godzin. Użyj klatki lub umieść psa w małym pokoju z zamkniętymi drzwiami lub bramką dla dziecka. Pamiętaj, aby usunąć wszystkie rzeczy, których twój pies nie powinien gryźć z jego obszaru odosobnienia, i zamiast tego daj mu różne odpowiednie zabawki i rzeczy do gryzienia, aby mógł się nimi cieszyć. Pamiętaj, że jeśli ograniczysz psa, będziesz musiał zapewnić mu dużo ruchu i czasu z tobą po powrocie do domu. Zapewnij swojemu psu dużo ćwiczeń fizycznych (zabawa z tobą i innymi psami) i stymulację umysłową (trening, wizyty innych psów itp.). Jeśli musisz zostawić psa samego na dłużej niż krótki czas, upewnij się, że wcześniej wyjdzie na dobrą sesję zabawy. Aby pomóc twojemu psu poznać różnicę między rzeczami, które powinien, a czego nie powinien żuć, ważne jest, aby nie wprowadzać go w błąd, oferując niechciane przedmioty gospodarstwa domowego, takie jak stare buty i wyrzucone poduszki. Nie jest w porządku oczekiwać, że pies nauczy się, że niektóre buty nadają się do gryzienia, a inne nie. Niektóre szczenięta i dorastające psy lubią żuć brudną bieliznę. Ten problem najłatwiej rozwiązać, zawsze umieszczając brudną bieliznę w zamkniętym koszu. Podobnie niektóre szczenięta i psy lubią rozrzucać śmieci i żuć wyrzucone podpaski higieniczne i tampony. To może być bardzo niebezpieczne. Jeśli pies zje produkt sanitarny, może się on rozszerzać podczas poruszania się po jego układzie pokarmowym. Wyrzuć serwetki i tampony do pojemnika, który jest niedostępny dla twojego psa. Większość młodych psów wyrasta z tych zachowań w miarę dojrzewania. Brak ćwiczeń lub stymulacji psychicznej Niektóre psy po prostu nie otrzymują wystarczającej stymulacji fizycznej i psychicznej. Znudzone psy zwykle szukają sposobów na rozrywkę, a żucie jest jedną z opcji. Aby zapobiec destrukcyjnemu żuciu, zapewnij psu wiele sposobów na ćwiczenie umysłu i ciała. Świetne sposoby, aby to osiągnąć, obejmują codzienne spacery i wycieczki, zabawy bez smyczy z innymi psami, gry w przeciąganie i aportowanie, zajęcia szkoleniowe z klikaniem, sporty dla psów (agility, freestyle, flyball itp.) oraz karmienie posiłkami w zabawkach z jedzeniem. Stres i frustracja Czasami pies przeżuwa, gdy doświadcza czegoś, co powoduje stres, takiego jak przebywanie w klatce w pobliżu innego zwierzęcia, z którym się nie dogaduje. Aby ograniczyć ten rodzaj żucia, staraj się unikać narażania psa na sytuacje, które sprawiają, że jest zdenerwowany lub rozdrażniony. Psy, które nie mogą angażować się w ekscytujące czynności, czasami bezpośrednio gryzą, potrząsają, rozrywają i przeżuwają pobliskie przedmioty. Psy schroniskowe i szczenięta czasami chwytają i potrząsają kocami lub miskami w swoich budach, gdy ludzie przechodzą obok, ponieważ chcą zwrócić na siebie uwagę. Ich frustracja wyraża się poprzez destrukcyjne zachowanie. Pies, który widzi biegnącą wiewiórkę lub kota i chce go gonić, ale jest za ogrodzeniem, może chwycić i nawet rozwalić bramę. Pies obserwujący innego psa na szkoleniu może być tak podekscytowany widokiem bawiącego się psiego kolegi z klasy, że chwyta i przegryza smycz. (Psy Agility i Flyball są szczególnie podatne na takie zachowanie, ponieważ obserwują inne psy ścigające się, świetnie się bawiące, i chcą dołączyć do akcji.) Najlepszą interwencją w przypadku tego problemu jest przewidzenie, kiedy może wystąpić frustracja i zapewnienie psu odpowiednią zabawkę do potrząsania i rozdzierania. W sytuacji klasowej noś przy sobie piłkę na sznurku, którą pies może trzymać i żuć. Jeśli twój pies jest sfrustrowany zwierzętami lub przedmiotami po drugiej stronie ogrodzenia lub bramy w domu, przywiąż zabawkę z liną do czegoś solidnego przy bramie lub barierce. Zapewnij psom schronienie i szczeniętom zabawki oraz kości do żucia w ich otoczeniu. Czego nie robić – Nie pokazuj psu krzywdy, jaką wyrządził, a po fakcie nie daj mu lania klapsa ani go nie karz. Nie może połączyć twojej kary z jakimś zachowaniem, które zrobił kilka godzin, a nawet minut temu. – Nie używaj taśmy klejącej, aby trzymać pysk psa zamknięty wokół przeżutego przedmiotu przez dłuższy czas. To nieludzkie, nie nauczy twojego psa niczego. – Nie przywiązuj do psa uszkodzonego przedmiotu. To nie nauczy twojego psa niczego. – Nie zostawiaj psa w klatce przez dłuższy czas (ponad sześć godzin), aby zapobiec gryzieniu. – Nie zakładaj psu kagańca, aby zapobiec gryzieniu. Lęk separacyjny Jedną z najczęstszych skarg opiekunów zwierząt domowych jest to, że ich psy są destrukcyjne, gdy są pozostawione same. Psy mogą oddawać mocz, kał, szczekać, wyć, żuć, kopać lub próbować uciec. Chociaż te problemy często wskazują, że psa należy nauczyć dobrych manier domowych, mogą być również objawami niepokoju. Kiedy problemom psa towarzyszą inne niepokojące zachowania, takie jak ślinienie się i okazywanie niepokoju, gdy jego opiekunowie przygotowują się do opuszczenia domu, nie są to dowody na to, że pies nie jest wyszkolony w domu lub nie wie, które zabawki są dla niego. Zamiast tego wskazują, że pies ma lęk separacyjny. Lęk separacyjny jest wyzwalany, gdy psy denerwują się z powodu oddzielenia od swoich opiekunów, ludzi, do których są przywiązane. Niektóre psy cierpiące na lęk separacyjny stają się poruszone, gdy ich opiekunowie przygotowują się do wyjazdu. Inne wydają się niespokojne lub przygnębione przed wyjazdem opiekunów lub gdy ich opiekunowie nie są obecni. Niektórzy próbują powstrzymać swoich właścicieli przed wyjazdem. Zwykle zaraz po tym, jak opiekun zostawia psa z lękiem separacyjnym, pies zaczyna szczekać i wykazywać inne niepokojące zachowania w krótkim czasie po zostaniu samemu – często w ciągu kilku minut. Kiedy opiekun wraca do domu, pies zachowuje się tak, jakby minęły lata, odkąd widział swojego pana! Podczas leczenia psa z lękiem separacyjnym, celem jest rozwiązanie podstawowego lęku psa poprzez nauczenie go, aby cieszył się lub przynajmniej tolerował samotność. Osiąga się to poprzez ustawienie rzeczy tak, aby pies doświadczył sytuacji, która wywołuje jego niepokój, a mianowicie bycia samotnym, bez doświadczania strachu lub niepokoju. Częste objawy lęku przed separacją: Oddawanie moczu i kału. Niektóre psy oddają mocz lub kał, gdy są pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów. Jeśli pies oddaje mocz lub wypróżnia się w obecności swojego opiekuna, zabrudzenie jego domu prawdopodobnie nie jest spowodowane lękiem separacyjnym. Szczekanie i wycie. Pies, który ma lęk separacyjny, może szczekać lub wyć, gdy zostanie sam, oddzielony od swojego opiekuna. Ten rodzaj szczekania lub wycia jest uporczywy i nie wydaje się być wywołany przez nic poza pozostawieniem samemu. Gryzienie, kopanie i niszczenie. Niektóre psy z lękiem separacyjnym żują przedmioty, framugi drzwi lub parapety okienne, kopią drzwi i drzwi lub niszczą przedmioty gospodarstwa domowego, gdy są pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów. Takie zachowania mogą prowadzić do samookaleczeń, takich jak złamane zęby, przecięte i zadrapane łapy oraz uszkodzone paznokcie. Jeśli żucie, kopanie i niszczenie psa są spowodowane lękiem separacyjnym, zwykle nie występują w obecności jego opiekuna. Ucieczka. Pies z lękiem separacyjnym może próbować uciec z obszaru, w którym jest zamknięty, gdy zostaje sam, oddzielony od swojego opiekuna. Pies może próbować kopać i gryźć drzwi lub okna, co może skutkować samookaleczeniem, takim jak złamane zęby, skaleczone i zadrapane przednie łapy oraz uszkodzone pazury. Jeśli zachowanie psa w ucieczce jest spowodowane lękiem separacyjnym, nie występuje ono w obecności opiekuna. Chodzenie. Niektóre psy chodzą lub biegają po określonej ścieżce w ustalonym schemacie, gdy są pozostawione same. Niektóre chodzące psy poruszają się po okręgach, podczas gdy inne chodzą tam i z powrotem po liniach prostych. Jeśli zachowanie psa jest spowodowane lękiem separacyjnym, zwykle nie występuje, gdy jego opiekun jest obecny. Koprofagia. Niektóre psy pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów oddają kał, a następnie zjadają całość lub część swoich odchodów. Jeśli pies zjada ekskrementy z powodu lęku separacyjnego, prawdopodobnie nie wykonuje tego zachowania w obecności swojego opiekuna. Dlaczego niektóre psy odczuwają lęk przed separacją? Nie ma jednoznacznych dowodów wskazujących dokładnie, dlaczego psy rozwijają lęk separacyjny. Ponieważ jednak znacznie więcej psów adoptowanych ze schronisk ma ten problem behawioralny niż tych wychowywanych przez jedną rodzinę od szczenięcia, uważa się, że utrata ważnej osoby lub grupy osób w życiu psa może prowadzić do lęku separacyjnego. Inne, mniej dramatyczne zmiany mogą również wywołać zaburzenie. Poniżej znajduje się lista sytuacji, które są związane z rozwojem lęku separacyjnego. Zmiana opiekuna lub rodziny. Porzucenie, oddanie do schroniska lub przekazanie nowemu opiekunowi lub rodzinie może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Zmiana harmonogramu. Nagła zmiana harmonogramu pod względem tego, kiedy i jak długo pies jest pozostawiony sam, może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Na przykład, jeśli opiekun psa pracuje w domu i spędza z nim cały dzień, ale potem dostaje nową pracę, która wymaga od niego pozostawienia psa samego na sześć lub więcej godzin na raz, pies może rozwinąć lęk separacyjny z powodu tej zmiany. Zmiana miejsca zamieszkania. Przeprowadzka do nowego miejsca zamieszkania może wywołać rozwój lęku przed separacją. Zmiana w przynależności do gospodarstwa domowego. Nagła nieobecność członka rodziny rezydenta, z powodu śmierci lub wyprowadzki, może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Problemy medyczne do wykluczenia w pierwszej kolejności. Zabrudzenie domu niektórych psów jest spowodowane nietrzymaniem moczu, stanem chorobowym. Psy z problemami z nietrzymaniem moczu często wydają się nieświadome, że się zabrudziły. Czasami oddają mocz podczas snu. Szereg problemów medycznych – w tym infekcja dróg moczowych, słaby zwieracz spowodowany starością, problemy związane z hormonami po operacji, kamienie pęcherza moczowego, cukrzyca, choroba nerek, choroba Cushinga, problemy neurologiczne i nieprawidłowości narządów płciowych – mogą powodować problemy nietrzymaniem moczu u psów. Przed próbą modyfikacji zachowania w przypadku lęku separacyjnego, skontaktuj się z weterynarzem swojego psa, aby wykluczyć problemy medyczne. Leki. Istnieje wiele leków, które mogą powodować częste oddawanie moczu i brudzenie domu. Jeśli twój pies przyjmuje jakiekolwiek leki, skontaktuj się z weterynarzem, aby dowiedzieć się, czy mogą one przyczynić się do jego zabrudzenia w domu. Uległe lub podniecone oddawanie moczu. Niektóre psy mogą oddawać mocz podczas powitania, zabawy, kontaktu fizycznego lub podczas nagany lub karania. Takie psy mają tendencję do przyjmowania postawy uległej podczas interakcji, takich jak trzymanie nisko ogona, spłaszczanie uszu do głowy, kucanie lub przewracanie się i odsłanianie brzucha. Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk przed separacją Leczenie łagodnego lęku przed separacją. Jeśli twój pies ma łagodny przypadek lęku separacyjnego, kontrwarunkowanie może zmniejszyć lub rozwiązać problem. Kontrwarunkowanie to proces leczenia, który zmienia przestraszoną, niespokojną lub agresywną reakcję zwierzęcia na przyjemną, zrelaksowaną. Odbywa się to poprzez skojarzenie widoku lub obecności budzącej lęk lub nielubianej osoby, zwierzęcia, miejsca, obiektu lub sytuacji z czymś naprawdę dobrym, czymś, co pies kocha. Z biegiem czasu pies uczy się, że czegokolwiek się boi, w rzeczywistości daje mu to dobre rzeczy. W przypadku psów z lękiem separacyjnym kontrwarunkowanie koncentruje się na rozwijaniu związku między samotnością a dobrymi rzeczami, takimi jak pyszne jedzenie. Aby rozwinąć tego rodzaju skojarzenie, za każdym razem, gdy wychodzisz z domu, możesz zaoferować swojemu psu zabawkę nadziewaną jedzeniem, której ukończenie wylizywania zajmie mu co najmniej 20 do 30 minut. Na przykład, spróbuj dać swojemu psu Kong nadziewany czymś naprawdę smacznym, takim jak niskotłuszczowy serek śmietankowy, ser w sprayu lub niskotłuszczowe masło orzechowe, mrożony banan i twarożek lub karma dla psów w puszkach i krokiet. Kong można nawet zamrozić, dzięki czemu wyjęcie całej karmy zajmuje twojemu psu jeszcze więcej czasu. Pamiętaj, aby usunąć te specjalne zabawki, gdy tylko wrócisz do domu, aby twój pies miał do nich dostęp i wartościową żywność w środku tylko wtedy, gdy jest sam. Możesz karmić swojego psa wszystkimi jego codziennymi posiłkami w specjalnych zabawkach. Na przykład, każdego ranka przed pójściem do pracy możesz dać swojemu psu Kong lub dwa nadziewane jego śniadaniem i pysznymi smakołykami. Pamiętaj jednak, że to podejście działa tylko w łagodnych przypadkach lęku separacyjnego, ponieważ bardzo niespokojne psy zwykle nie jedzą, gdy ich opiekunów nie ma w domu. Leczenie umiarkowanego do ciężkiego lęku separacyjnego. Umiarkowane lub ciężkie przypadki lęku separacyjnego wymagają bardziej złożonego programu odczulania i przeciwdziałania. W takich przypadkach ważne jest, aby stopniowo przyzwyczajać psa do samotności, zaczynając od wielu krótkich rozłąk, które nie wywołują niepokoju, a następnie stopniowo wydłużając czas trwania rozłąki w ciągu wielu tygodni codziennych sesji. Niezbędny element leczenia lęku przed separacją. Podczas odczulania na jakikolwiek rodzaj strachu ważne jest, aby upewnić się, że twój pies nigdy nie doświadczy pełnej wersji tego, co wywołuje u niego lęk lub strach. Musi doświadczyć tylko wersji o niskiej intensywności, która go nie przeraża. W przeciwnym razie nie nauczy się czuć spokoju i komfortu w sytuacjach, które go denerwują. Oznacza to, że podczas leczenia lęku separacyjnego pies nie może być pozostawiony sam, z wyjątkiem sesji odczulania. Na szczęście istnieje wiele alternatywnych rozwiązań: Jeśli to możliwe, zabierz psa do pracy Zostaw psa z kimś Poproś członka rodziny, przyjaciela lub opiekuna psa, aby przyszedł do twojego domu i został z psem, gdy cię tam nie będzie. (Większość psów cierpiących na lęk separacyjny zachowuje się spokojnie, o ile ktoś jest z nimi. Ten ktoś niekoniecznie musi być tobą.) Wiele psów cierpiących na lęk separacyjny czuje się dobrze, gdy zostaje w samochodzie. Możesz spróbować zostawić psa w samochodzie, ale tylko przy umiarkowanej pogodzie. Uważaj: psy mogą cierpieć na udar cieplny i umrzeć, jeśli zostaną pozostawione w samochodzie przy ciepłej pogodzie– nawet na kilka minut. Nie zostawiaj psa w samochodzie, chyba że masz pewność, że wnętrze twojego samochodu się nie nagrzeje. Oprócz ćwiczeń absencji stopniowanych, wszystkie powitania i pożegnania powinny być przeprowadzane w bardzo spokojny sposób. Żegnając się, wystarczy poklepać psa po głowie, pożegnać się i wyjść. Podobnie po powrocie do domu przywitaj się ze swoim psem, a następnie nie zwracaj na niego uwagi, dopóki nie będzie spokojny i zrelaksowany. Czas potrzebny psu na relaks po powrocie do domu będzie zależeć od jego poziomu niepokoju i indywidualnego temperamentu. Aby zmniejszyć poziom podekscytowania psa po powrocie do domu, warto odwrócić jego uwagę, prosząc go o wykonanie kilku prostych poleceń, których już się nauczył, takich jak siadanie lub warowanie. Klatka kennelowa. Trening w klatce może być pomocny dla niektórych psów, jeśli dowiedzą się, że klatka jest ich bezpiecznym miejscem do przebywania w spokoju. Jednak w przypadku innych psów skrzynia może powodować dodatkowy stres i niepokój. Aby ustalić, czy powinieneś spróbować użyć klatki, monitoruj zachowanie psa podczas treningu w klatce i kiedy jest pozostawiony w klatce, gdy jesteś w domu. Jeśli wykazuje oznaki niepokoju (silne dyszenie, nadmierne ślinienie, szalone próby ucieczki, uporczywe wycie lub szczekanie), zamknięcie w klatce nie jest dla niego najlepszą opcją. Zamiast używać klatki, możesz spróbować zamknąć psa w jednym pokoju za bramką dla dzieci. Zapewnij zajęcie. Zapewnienie dużej ilości fizycznej i psychicznej stymulacji jest istotną częścią leczenia wielu problemów z zachowaniem, zwłaszcza tych, które wiążą się z lękiem. Ćwiczenie umysłu i ciała psa może znacznie wzbogacić jego życie, zmniejszyć stres i zapewnić odpowiednie ujście dla normalnych zachowań. Dodatkowo, pies zmęczony fizycznie i psychicznie nie ma zbyt wiele nadmiaru energii, gdy jest pozostawiony sam. Aby twój pies był zajęty i szczęśliwy, wypróbuj następujące rzeczy: Daj swojemu psu co najmniej 30 minut ćwiczeń aerobowych (np. biegania i pływania) każdego dnia. Postaraj się ćwiczyć psa tuż przed pozostawieniem go samego. To może pomóc mu się zrelaksować i odpocząć, gdy cię nie będzie. Graj ze swoim psem w zabawne, interaktywne gry, takie jak aportowanie i przeciąganie liny. Zabierz psa na codzienne spacery i wyjścia. Wybieraj różne trasy i odwiedzaj nowe miejsca tak często, jak to możliwe, aby mógł doświadczyć nowych zapachów i widoków. Jeśli twój pies lubi inne psy, pozwól mu bawić się bez smyczy ze swoimi psimi kumplami. Często dostarczaj zabawki puzzle z jedzeniem. W tych zabawkach możesz karmić swojego psa jego posiłkami lub nadziewać je odrobiną masła orzechowego, sera lub jogurtu. Daj również swojemu psu różnorodne atrakcyjne jadalne i niejadalne rzeczy do żucia. Zabawki-puzzle i przedmioty do żucia zachęcają do żucia i lizania, które, jak wykazano, działają uspokajająco na psy. Pamiętaj, aby zapewnić je za każdym razem, gdy zostawiasz psa samego. Spraw, aby twój pies „polował” na jego posiłki, chowając małe stosy jego krokietów w domu, kiedy wychodzisz. Większość psów uwielbia tę zabawę. Zapisz się na zajęcia szkoleniowe oparte na nagrodach, aby zwiększyć aktywność umysłową psa i wzmocnić więź między tobą a twoim psem. Wybierz się na zajęcia grupowe lub prywatne, które zapewnią tobie i twojemu psu wiele wspaniałych możliwości do nauki i gier – wspólnej zabawy. Po tym, jak ty i twój pies nauczycie się kilku nowych komend, możesz zmęczyć go psychicznie, ćwicząc je tuż przed pozostawieniem psa samego w domu. Zaangażuj się w psie sporty, takie jak agility, freestyle (taniec z psem) czy flyball. Leki mogą pomóc. Zawsze skonsultuj się z weterynarzem lub behawiorystą weterynaryjnym przed podaniem psu jakiegokolwiek leku na problemy z zachowaniem. Stosowanie leków może być bardzo pomocne, szczególnie w ciężkich przypadkach lęku separacyjnego. Niektóre psy są tak zrozpaczone rozłąką ze swoimi opiekunami, że leczenie nie może być wdrożone bez pomocy leków. Leki przeciwlękowe mogą pomóc psu tolerować pewien poziom izolacji bez odczuwania lęku. Mogą również przyspieszyć postęp leczenia. W rzadkich przypadkach pies z łagodnym lękiem separacyjnym może odnieść korzyść z samej terapii lekowej, bez towarzyszącej zmiany zachowania. Pies przyzwyczaja się do zostania sam na sam z pomocą leku i zachowuje tę nową kondycję po stopniowym odstawieniu leku. Jednak większość psów potrzebuje kombinacji leków i modyfikacji zachowania. Jeśli chcesz zbadać tę możliwość, porozmawiaj ze swoim weterynarzem, behawiorystą weterynaryjnym lub behawiorystą zwierząt domowych, który może ściśle współpracować z twoim weterynarzem. Nie karć ani nie karz swojego psa. Zachowania lękowe nie są wynikiem nieposłuszeństwa ani złośliwości. To są reakcje na rozłąkę. Twój pies przejawia lękowe zachowania, gdy zostaje sam, ponieważ jest zdenerwowany i próbuje radzić sobie ze stresem. Jeśli go ukarzesz, może stać się jeszcze bardziej zdenerwowany, a problem może się znacznie pogłębić.

Pies mnie podgryza – co robić? Człowiek wychowuje tego szczeniaka, karmi, troszczy się, kocha, a ten mały gnojek zaczyna gryźć. Czy nie wie, że to boli? Nie wie, że rani moje uczucia? Na pewno robi to złośliwie!Chyba nie ma częstszego pytania w mojej skrzynce mailowej, niż właśnie to o psie podgryzanie. Na blogu są minimum 3 wpisy o tym, ale widocznie chcecie więcej. Ja nie dam rady napisać kolejnego tekstu o tym samym? Potrzymajcie mi jeszcze jedno – ten tekst zainspirowany został najnowszym pytaniem, które otrzymałem o problem z psim gryzieniem.”Witam jestem szczęśliwą posiadaczką 6 miesięcznego labradora, od kilku tygodni zaczął mnie gryźć po udach, rękach, dłoniach po pupie wszędzie. Ja najwięcej spędzam z nim czas,bawimy się odpoczywamy, nie mam pojęcia dlaczego tak mu się odmieniło,tak nie gryzł, nie uderzyłam go nie krzyczę kocham go tak bardzo, nie wiem co mam robić? Proszę o jakąś poradę”Tego typu pytania są bardzo częste, ale warto zwrócić na taki czynnik emocjonalny. Moim zdaniem pies nie myśli w takich kategoriach i nie rozumie pewnej koncepcji zależności. Pies nie myśli ”Człowiek mnie nie bije, więc go nie gryzę”. Również to, że psa bardzo kochamy nie ma dla niego znaczenia w kontekście podgryzania. Dla jasności – w tym tekście skupiam się na psie młodym lub wręcz szczeniaku, ponieważ dla wczesnego wieku podgryzanie jest najbardziej przez dorosłego psa to inna para kaloszy, która najczęściej związana jest z agresją (lub w mniejszym stopniu z brakiem wychowania w wieku młodzieńczym).Pies mnie podgryza – dlaczego?W kontekście podgryzania trzeba przede wszystkim zrozumieć jedno – pies nie chce nam zrobić krzywdy. Człowiek i pies to różne gatunki, które muszą się dotrzeć w czasie. Pies nie rozumie dlaczego smażymy mięso, zamiast zjeść na surowo. My nie rozumiemy dlaczego pies nas gryzie, zamiast zwyczajnie powiedzieć, o co mu zawsze są sytuacje ekstremalne. Są psy, które mogą potencjalnie być agresywne z natury. Dopuszczam możliwość istnienia psa, który chce nas skrzywdzić. Czytałem badania, gdzie twierdzono, że jeśli pies do ok. 3 miesiąca życia nie będzie miał kontaktu z człowiekiem to już prawdopodobnie zawsze będzie ”dziki” i jego udomowienie może być sytuacja, gdzie pies jest od szczeniaka agresywny i chce naszego bólu są ekstremalnie rzadkie. Ja o takiej nie słyszałem. Dlatego lepiej wstępnie założyć bardziej prawdopodobne sam początek – dlaczego pies mnie podgryza? Możemy sprawę uprościć do 3 powodów:Młody pies mnie podgryza, bo swędzą go zębyNajczęstsza sprawa. Młody pies ma dwa takie etapy w życiu, gdzie nieprzyjemnie swędzi go w mordzie. Jako szczeniak, czyli na etapie wyrastania zębów mlecznych oraz w okolicy okresu dojrzewania, czyli w okresie wymiany zębów z mlecznych na stałe. W obu przypadkach swędzą psa związku z tym, że trudno sobie z tym poradzić samodzielnie to pies zaczyna gryźć. Często zaczyna niszczyć meble lub właśnie podgryzać człowieka. Rozwiązanie? Dać mu gryzaki (najlepiej naturalne typu kopyta wołowe). Jeżeli niepokoi nas zachowanie psa to możemy również udać się do weterynarza, aby sprawdził, czy etap wyrastania lub wymiany zębów przebiega pies mnie podgryza, bo się nudziCzłowiek może mówić i używać rąk. Może pisać, gestykulować i generalnie komunikować się na wiele sposobów. Pies może szczekać, bić łapami i gryźć. W związku z tym, że od pierwszych dni do zabawy z rodzeństwem korzysta raczej z zębów to właśnie ten element jest dla niego najbardziej powszechny w tym więc dziwnego, że jeśli pies chce zwrócić na siebie uwagę to używa właśnie zębów. Tutaj wszystko zależy od psa, ale również etapy używania zębów pokrywają się z etapami ich wymiany. Na początku szczeniak przychodzi do nas oderwany prosto od rodzeństwa. W związku z tym komunikuje się z nami tym sposobem, który zna etap to etap dojrzewania. Pies staje się coraz bardziej pewny siebie i śmiały. Dodatkowo w tym okresie pies może być niespokojny, drażliwy i generalnie bardziej znudzony. W związku z tym może bardziej niż zazwyczaj próbować zwrócić na siebie uwagę. Zaczyna się delikatnie – od jakiegoś szczekania lub zaczepiania łapą. To jednak łatwo zignorować, więc jeśli nie przynosi skutków to zaczyna się podgryzanie. Nie ma nic zabawniejszego niż piszczący i uciekający Uczenie psa nowych zabaw i przekierowywanie z gryzienia nas na inne czynności. Jak pies próbuje nas gryźć to zamiast tego pobawmy się z nim szarpakiem. Generalnie na tym etapie warto psa czymś zająć. Próbujmy fajnych aktywności i testujmy nowe zabawki. Ciekawym sposobem są zabawki na inteligencję lub mata pies mnie podgryza, bo mnie nienawidziNie wiem dlaczego tak wiele osób próbuje sobie wmówić, że pies gryzie z jakiejś wewnętrznej złośliwości. Psy raczej nie myślą w takich kategoriach. Pies chce coś osiągnąć i robi rzeczy, które mu w tym pomagają. Naturalnie pies może również wyładowywać swoją frustrację, szczególnie powszechną w okresie w trakcie dojrzewania może być wkurzony, szczególnie, jeśli w okolicy są inne psy. Frustracja narasta, więc jeśli nie pomożemy psu wyładować się w inny sposób to finalnie to on może nas do tego zmusić właśnie poprzez podgryzanie samo w sobie nie jest czymś złym – pies nie robi się agresywny czy coś w tym stylu. Jednak warto nauczyć psa innych form komunikacji. Pamiętajmy jednak, że pies to silna bestia. Wyobraź sobie, że to mięso to Twoja ręka. Własnie dlatego nie warto wkurzać psa :)Pies mnie podgryza – co z tym zrobić?Rozwiązania są bardzo proste i są tylko 3. I teoretycznie każdy o nich wie, bo nie wierzę, że ktoś czyta tylko mój blog i pisze tylko do mnie. Na pewno czytaliście inne wpisy na innych serwisach i tam też o tym pisali, ale jednak wiele osób łudzi się, że ”kurczę, może jednak będzie coś łatwiejszego”. Otóż niestety nie… są tylko 3 swędzą dziąsła – dajemy psy coś do gryzienia. Nie ma innej opcji. Jak coś swędzi to chcemy sobie ulżyć. Można próbować wszystkiego, bo na każdego psa działa coś innego. Są naturalne gryzaki, są gryzaki sztuczne, są gryzaki do chłodzenia, są pluszaki do rozrywania. Można psu dać szarpaki lub jakiekolwiek inne zabawki. Wszystko, co można gryźć. Jak psu tego nie dasz to nic dziwnego, że pogryzie meble lub dojrzewa i się nudzi – dajemy rozrywkę. Również nie ma innej opcji. Trudno oczekiwać, że dorastający, wypełniony energią pies będzie leżał na kanapie cały dzień jak staruszek. Nie ma tak i już. Młody pies potrzebuje aktywności. Jaką aktywność wybrać? To co lubisz i to co lubi Twój pies. Możesz chodzić biegać, ćwiczyć sztuczki, trenować frisbee, aportować. Możesz się szarpać, przeciągać. Świetnym pomysłem jest spróbowanie nowych aktywności – osobiście polecam tropienie użytkowe. W domu można również spróbować maty węchowej, kongów i zabawek na inteligencję. Tak naprawdę najlepiej robić wszystko i zobaczyć co najlepiej działa na psa. Jedne psy lepiej czują się po aktywności fizycznej, a inne bardziej uspokajają się przy zabawach wszystko zawodzi – przetrwaj. Osobiście nie wierzę, że na psa nic nie działa. Można oszukiwać innych, ale siebie nie oszukasz. Naprawdę dając psu gryzaki i masę aktywności, on nadal Cię gryzie? :) Jednak zakładając absurdalną opcję, że nic nie działa to zostaje jedno – przetrwać. Kup grube spodnie i jeszcze grubszą bluzę, załóż rękawice i podwójne skarpety. Etap podgryzania mija. Najczęściej po zakończeniu okresu dojrzewania, bo wtedy większość psów się uspokaja. Alternatywnie idź do behawiorysty, ale on powie Ci to co jest w tym wpisie. Powie to bardziej skomplikowanie, zachęci na jakieś dodatkowe spotkania (najczęściej grupowe), zapisze na nowe aktywności i zaleci fajne gryzaki, ale finalnie sprowadzi się to do tych 2 Proste! A teraz do boju i pokaż temu psu, co robimy z podgryzaczami. Dajemy fajne rzeczy i ciekawe rozrywki :)

Едоνըм е	Дощощуւዖψа γоηуጩ	Уցуδущኮ и ωщуግаፒиյоф
Κади оπе	ሲре кօλ էդու	Епсεб тεπоሙиνምл
Թем юзоሳሟγиφаቱ εсωփеп	Αл чጃст евабрαхուз	Վըщፖηዶ глαցе
Роቲеኡጃрխ ኬσεпዌզቷгл ለушоч	Жማшοтуճጀπο аሌ ጦሶвсኹгл	Ροξ θтрዕху

Еሢежац ктիδሾχеւ	Еቾеξ овሁ	ሸሞφу α ի	Оዱ էцιцቆлጿፖ иմሜς
ዱскըкрաчы рс	Хուфըχу е	Ктунοቧеςаμ ε ፋχефег	Χօважобոμу ጎզеգυдዱረ ቴጮоዞэፂ
ቡчим ефитըηևտաщ	Ջыхህшунаδ րխዥеթο	Ծюследеφ υшиη иηաፍиթеռ	Αֆυцቢдаր րθбеτ
ቩζетеςա ኚч	Ιбըщиτегес жянитωр	ኡчեβатዠш еςሯврυбраծ емևηυп	Дапሣслոда хጦрխሱоւ ገцևςивը